Franciszek odniósł się do postaci więziennego strażnika z dzisiejszego czytania, który po nawróceniu obmywa rany apostołów i wydaje dla nich ucztę.

„Ewangelia głoszona i przyjęta w wierze skłania do obmywania nóg i ran ubogim, a także do przygotowania dla nich posiłku – mówił Papież. – Widzimy tu prostotę gestów, gdzie przyjęciu Słowa i sakramentu chrztu towarzyszy przyjęcie brata, jakby chodziło tu o ten sam gest: przyjęcie Boga i przyjęcie bliźniego, przyjęcie bliźniego z łaską Bożą. Przyjąć Boga i ukazywać Go poprzez posługę bratu. Słowo, sakramenty i służba nawzajem się przywołują i wzajemnie się umacniają, jak to widać w tych świadectwach pierwotnego Kościoła”.

Franciszek zaznaczył, że takie też jest powołanie Caritas. Stanowi ona wielką konfederację obecną w wielu regionach świata. Powinna jednak jeszcze bardziej rozwijać w parafiach i wspólnotach. W tym kontekście Franciszek przestrzegł Caritas przed zbytnią centralizacją. Musi ona być zawsze na peryferiach, a centrala ma być jedynie pomocą.

Papież przypomniał, że u podstaw służby pełnionej przez Caritas jest osobiste przyjęcie Boga i bliźniego.

„Ten, kto pełni misję w Caritas – mówił Ojciec Święty – nie jest zwyczajnym pracownikiem, lecz świadkiem Chrystusa, człowiekiem, który szuka Chrystusa i daje się szukać Chrystusowi. Kocha w duchu Chrystusa, w duchu bezinteresowności i daru. Wszystkie nasze strategie i plany okazują się próżne, jeśli nie mamy w sobie tej miłości. Nie jest to miłość nasza, lecz Jego, albo jeszcze lepiej, jest to nasza miłość oczyszczona i umocniona Jego miłością”.

Podczas Mszy na otwarcie zgromadzenia plenarnego Caritas Internationalis Papież przypomniał też o pladze głodu. Zaznaczył, że na świecie jest dość pożywienia dla wszystkich. Brak jednak woli, by dzielić się nim z wszystkimi. Caritas musi starać się o nakarmienie głodujących, a zarazem przypominać możnym tego świata o ich odpowiedzialności, z której zostaną kiedyś rozliczeni.

Na zakończenie homilii Franciszek wspomniał też o prześladowanych chrześcijanach, których pozbawia się pokarmu zarówno dla ciała, jak i dla ducha. Są wypędzani ze swych domów i kościołów. „Ponawiam mój apel – powiedział Papież – aby nie zapominano o tych ludziach i o tych niedopuszczalnych niesprawiedliwościach”.

Uroczystą Eucharystią w Bazylice Watykańskiej pod przewodnictwem Papieża rozpoczyna się w Rzymie 20. Zgromadzenie Plenarne Caritas Internationalis. Jest ona konfederacją katolickich organizacji charytatywnych działających w 162 krajach. Temat tegorocznego, tygodniowego spotkania to „Jedna rodzina ludzka, troska o stworzenie”.

Jeden z zaproszonych gości Zgromadzenia to peruwiański teolog o. Gustavo Gutiérrez OP. Sędziwy dominikanin jest związany z tzw. teologią wyzwolenia. Mówił m.in. o tym, jak teologia łączy się z głoszeniem sprawiedliwości.

„Uważam, że teologia ma tu do spełnienia ważną funkcję, jeśli będziemy ją właściwie rozumieli. Chodzi o to, by refleksja teologiczna była w pełni powiązana z codziennym życiem ludzi. Teologia nie jest religijną metafizyką. To refleksja nad praktyką miłości, nad współczuciem, miłosierdziem, sprawiedliwością. I dlatego też, widziana w takiej perspektywie, może pomóc w daniu pewnej wizji, która konkretnie zobowiązuje do praktykowania sprawiedliwości i dobroczynności. To jest jej skromna rola. Ważne jest, by chrześcijanin szedł za Jezusem i wcielał w życie nauczanie, które od Niego pochodzi, a które nazywamy duchowością” – powiedział Gutiérrez.