Franciszek wysłuchał dwóch świadectw. Niewidoma Mimi mówiła o pokrzepieniu, jakie znalazła w rozważaniu Drogi Krzyżowej, kiedy w wieku 17 lat straciła wzrok. „To tam spotkałam Jezusa. Nie opuścił mnie, lecz nauczył płynąć przez życie, nawet jeśli jestem pozbawiona fizycznego wzorku. Jezus, który jest latarnią morską naszej nadziei, zawsze wspiera w potrzebie ludzi z upośledzeniem” – powiedziała indonezyjska kobieta. 18-letni Andrew opowiedział natomiast Franciszkowi o swych zmaganiach z autyzmem. Poprosił go o błogosławieństwa dla swych rodziców oraz rodziców wszystkich dzieci, które potrzebują specjalnej troski.

Komentując te świadectwa Ojciec Święty przypomniał, że wszyscy potrzebujemy siebie nawzajem i nie ma w tym nic złego, pomaga nam to zrozumieć, że to miłość jest najważniejsza w naszym życiu. „Przypomina nam to również – mówił dalej Papież – jak bardzo Pan Bóg kocha każdego z nas, bez względu na nasze ograniczenia i trudności. Każdy z nas jest jedyny w Jego oczach, w oczach Pana, i On nigdy o nas nie zapomina, nigdy. Pamiętajmy o tym, aby ożywiać w sobie nadzieję i starać się z naszej strony, niestrudzenie czynić ze swego życia dar dla innych”.

Papież podkreślił, że kiedy wspólnie stawiamy czoło trudnościom i staramy się dać się z siebie to co najlepsze, aby wnieść swój niezastąpiony wkład, to wzbogacamy się wzajemnie i odkrywamy dzień po dniu, jak ważne jest to, że jesteśmy razem w świecie, Kościele i rodzinie.