Choć Franciszek jest w Panamie już od wczoraj, dopiero dziś odbyło się jego uroczyste powitanie. Miało ono miejsce w pałacu prezydenckim. Papież przybył tam tuż przed godz. 10 rano czasu lokalnego, kiedy w Polsce dochodziła godz. 16. Ojciec Święty złożył wizytę kurtuazyjną Juanowi Carlosowi Vareli Rodriguezowi, a następnie spotkał się z jego rodziną. Z pałacu prezydenckiego Franciszek udał się do pobliskiego pałacu Bolivar, byłego klasztoru franciszkanów z XVII w., a obecnie siedziby ministerstwa spraw zagranicznych. Tam spotkał się z przedstawicielami panamskiego społeczeństwa.

W swym pierwszym przemówieniu Franciszek wielokrotnie odnosił się do symbolicznego znaczenia Panamy. Jest ona najwęższym krajem Ameryki, a zarazem dzięki Kanałowi Panamskiemu stanowi miejsce strategiczne dla regionu. Jest mostem między oceanami i naturalną ziemią spotkań.

Papież przypomniał też o Kongresie Panamskim, który odbył się w tym właśnie pałacu w 1821 r., a którego celem było zjednoczenie wszystkich krajów Ameryki Łacińskiej. Dzięki temu Panama jest też „ziemią zwołania”.

“Każdy z was zajmuje szczególne miejsce w konstrukcji państwa i jest wezwany do zapewnienia, aby ta ziemia mogła wypełnić swoje powołanie do bycia ziemią zwołania i spotkań – mówił Ojciec Święty. – Pociąga to za sobą postanowienie, zaangażowanie i codzienną pracę, aby wszyscy mieszkańcy tej ziemi mieli możliwość poczuć się twórcami swego losu, losu swoich rodzin i całego państwa. Nie można myśleć o przyszłości społeczeństwa bez czynnego, a nie tylko nominalnego udziału każdego z jego członków, tak aby godność była uznana i zagwarantowana poprzez dostęp do wysokiej jakościowo edukacji i krzewienia godnej pracy. Obie te rzeczywistości mogą dopomóc w uznaniu i docenieniu geniuszu i twórczej dynamiki tego ludu, a jednocześnie są najlepszym antidotum na wszelkiego rodzaju kuratele, które mają na celu ograniczenie swobody i podporządkowują lub lekceważą godność obywateli, zwłaszcza tych najbiedniejszych”.

Papież wspomniał też o bogactwie ludów tubylczych Panamy. Wezwał do docenienia ich wartości i uszanowania ich odmienności. Podkreślił zarazem potrzebę obrony dobra wspólnego ponad interesami jedynie nielicznych.

“Nowe pokolenia, z ich radością i entuzjazmem, z ich wolnością, wrażliwością i zdolnością krytycyzmu, wymagają od dorosłych, ale zwłaszcza od tych wszystkich, którzy posiadają rolę wiodącą w życiu publicznym, życia zgodnego z posiadaną godnością i powierzoną im władzą – mówił Ojciec Święty. Jest to zachęta do życia z wyrzeczeniem i przejrzystością, w konkretnej odpowiedzialności za innych i za świat. Jest to styl życia, który ukazałby, że służba publiczna jest synonimem uczciwości i sprawiedliwości oraz przeciwieństwem wszelkiej formy korupcji. Wymaga to zaangażowania, w którym wszyscy – począwszy od tych, którzy deklarują się jako chrześcijanie – mieliby odwagę budowania „prawdziwie humanitarnego życia politycznego” (Konst. Duszpast. Gaudium et spes, 73), które stawia osobę w centrum, jako serce wszystkiego”.

Franciszek zauważył, że dzięki obecności uczestników ŚDM Panama stała się w tych dniach krajem spotkania, nadziei i marzeń. Tu młodzi będą świętować, spotykać się, modlić oraz ożywiać pragnienie i zaangażowanie w budowanie świata bardziej ludzkiego – mówił Papież.

“W ten sposób będą stawiać wyzwanie krótkowzrocznym, doraźnym poglądom ludzi zwiedzionych rezygnacją, chciwością czy zniewolonych paradygmatem technokratycznym, wierzących, że jedyna możliwa droga prowadzi przez grę rywalizacji, spekulacji i prawo silniejszego, gdzie możny pożera słabszego (Adhort. ap. Evangelii gaudium, 53), zamykając jutro na nową perspektywę dla ludzkości. Goszcząc marzenia tych młodych ludzi, Panama staje się ziemią marzeń, stawiającą wyzwanie wielu pewnikom naszego czasu i stwarzającą życiodajne perspektywy, wskazujące nową podstawę do kroczenia ze spojrzeniem naznaczonym szacunkiem i przenikniętym współczuciem dla drugiego. W tym czasie będziemy świadkami otwarcia nowych kanałów komunikacji i zrozumienia, solidarności, kreatywności i wzajemnej pomocy; kanałów na miarę człowieka, które dałyby bodziec do zaangażowania i zrywałyby anonimowość i izolację, z myślą o nowym sposobie budowania historii”.