Jan Paweł II miał świadomość kolonialnych problemów, z jakimi borykali się rdzenni mieszkańcy Kanady. Podczas przemówienia skierowanego do Indian w Quebecu podkreślił, że ich spotkanie z Ewangelią nie obyło się bez trudności, a nawet nadużyć ze strony katolików. Zaznaczył jednak, że sama Ewangelia nie przyczyniła się do niszczenia kultury rdzennych ludów, wręcz przeciwnie, wydobyła z niej to, co najlepsze. Porównał Kościół do skrytek na jedzenie, które Indianie budowali na trasach swoich wędrówek, aby będący w drodze nie pozostali głodni.

„Jako uczniowie Chrystusa wiemy, że Ewangelia wzywa nas do życia jako bracia i siostry. Wiemy, że Jezus Chrystus czyni możliwym pojednanie między narodami, z całą jego potrzebą nawrócenia, sprawiedliwości i miłości społecznej. Jeśli naprawdę wierzymy, że Bóg stworzył nas na swój obraz, powinniśmy być w stanie zaakceptować siebie nawzajem z naszymi różnicami, pomimo naszych ograniczeń i grzechów – mówił Jan Paweł II. – Jezus Chrystus, w którego wierzymy, może zerwać łańcuchy naszego indywidualnego i zbiorowego egoizmu. On daje nam siłę swojego Ducha, abyśmy mogli zwyciężyć trudności i realizować sprawiedliwość. Pokrzepieni miłością Boga do was, poświęćcie się waszemu zadaniu; pamiętajcie i nie zapominajcie nigdy, że Kościół Jezusa Chrystusa jest waszym Kościołem. To miejsce, w którym świeci nad wami słońce Słowa, w którym znajdujecie pożywienie i siłę do dalszej drogi. Kościół przypomina «skrytki», które wasi przodkowie budowali na trasie swoich wędrówek, aby nikt nie znalazł się nagle bez prowiantu.“