To właśnie nad kwestią celu przybycia między nas Syna Bożego skupił się Papież. „Często w Ewangelii widzimy, jak Chrystus ujawnia zamiary ludzi, których spotyka, czasami demaskując ich fałszywe postawy, jak w przypadku faryzeuszy (por. Mt 23,27-32), lub zmuszając ich do zastanowienia się nad nieuporządkowaniem ich życia, jak w przypadku Samarytanki (por. J 4,5-42). Przed Jezusem nie ma tajemnic: On czyta w sercach, w sercu każdego z nas” – mówił Franciszek.

Zwrócił następnie uwagę na niepewność, jaką da się przy tym odczuwać: „ta zdolność może być niepokojąca, ponieważ jeśli zostanie niewłaściwie wykorzystywana, krzywdzi ludzi, narażając ich na bezlitosne osądy. Nikt bowiem nie jest doskonały, wszyscy jesteśmy grzesznikami, wszyscy błądzimy i gdyby Pan wykorzystał wiedzę o naszych słabościach, aby nas potępić, nikt nie mógłby się zbawić”.

A jednak Jezus nie działa w taki sposób – podkreślił z mocą Ojciec Święty. „Nie posługuje się bowiem naszymi słabościami, aby nas wytykać palcem, ale by ogarnąć nasze życie, by wyzwolić nas od grzechu i zbawić. Jezus nie chce wystawiać nas na próbę lub poddawać osądowi. Nie chce, aby ktokolwiek z nas zginął – opisywał Franciszek. – Spojrzenie Pana na każdego z nas nie jest oślepiającą latarnią, która nas razi i stawia w trudnej sytuacji, lecz delikatnym blaskiem przyjaznej lampy pomagającej nam dostrzec w nas dobro i uświadomić sobie zło, abyśmy mogli się nawrócić i uzdrowić z pomocą Jego łaski”.

Na zakończenie refleksji Ojciec Święty zachęcił do odniesienia tej rzeczywistości do siebie samych: „Jezus nie przyszedł, aby potępiać, ale aby zbawić świat. Pomyślmy o nas, którzy tak często potępiamy innych; tak często lubimy plotkować, szukać plotek przeciwko bliźnim. Prośmy Pana, żeby dał nam, nam wszystkim, to spojrzenie miłosierdzia, byśmy patrzyli na innych tak, jak On patrzy na nas wszystkich”.