Ojciec Święty z stwierdził, że ona pozostaje najpewniejsza i zawsze można ją odmawiać. Uczucia natomiast, zawsze są niepewne: przychodzą i odchodzą, opuszczają nas i powracają. Modlitwa ustna, ta odmawiana szeptem lub recytowana w chórze, jest nam zawsze bliska. Franciszek przywołał Katechizm, który stwierdza, że jest ona niezbędnym elementem życia chrześcijańskiego. Zauważył, że przykład wiernego trwania na modlitwie dają nam często ludzie starsi. Uczestnicząc w liturgii, niekiedy może niedosłysząc słów celebracji, półgłosem powtarzają jednak słowa modlitw zapamiętanych z dzieciństwa. Oni noszą w sobie stałe pragnienie modlitwy.

„Modlitwa ta nie zakłóca milczenia, lecz świadczy o ich wierności wezwaniu modlitwy, praktykowanej przez całe życie, nigdy nie słabnącej. Ci ludzie modlący się pokornie często są wielkimi orędownikami parafii: są dębami, które z roku na rok poszerzają swoje gałęzie, aby dać cień jak największej liczbie osób – podkreślił Papież. Tylko Bóg wie, kiedy i jak bardzo ich serca były zjednoczone z odmawianymi modlitwami: z pewnością także te osoby musiały się zmierzyć z nocami i chwilami pustki. Ale modlitwie ustnej można być zawsze wiernym. Jest ona jak kotwica: chwycić się liny, aby pozostać tutaj, wiernym, bez względu na to, co się dzieje.“

Ojciec Święty zwrócił uwagę, że wszyscy powinniśmy uczyć się stałości na modlitwie od owego rosyjskiego pielgrzyma, wspomnianego w znanym dziele duchowości, który nauczył się sztuki modlitwy, powtarzając niezliczoną ilość razy to samo wezwanie: „Panie, Jezu Chryste, Synu Boga, zmiłuj się nade mną, grzesznikiem!” (por. KKK, 2616; 2667). Jeśli w jego życiu pojawiają się łaski, jeśli modlitwa staje się tak gorąca, jeśli jego spojrzenie zmienia się, aż staje się podobne do spojrzenia dziecka, to dlatego, że wołał do Boga z głębi serca.

„Dlatego nie wolno nam gardzić modlitwą ustną. Ktoś powie: «Ej tam, to jest rzecz dla dzieci, dla ludzi nieoświeconych; ja poszukuję modlitwy myślnej, medytacji, wewnętrznej pustki, aby uczynić miejsce dla Boga». Bardzo proszę, nie wpadajmy w pychę lekceważącą modlitwę ustną. To jest modlitwa ludzi prostych, ta, której nauczył nas Jezus: Ojcze nasz, któryś jest w niebie…Wypowiadane słowa prowadzą nas za rękę; w pewnym momencie przywracają smak, budzą nawet najbardziej ospałe serca; ożywiają uczucia, które zagubiły się w pamięci, i biorą nas za rękę prowadząc do doświadczenia Boga – zaznaczył Papież. A przede wszystkim są jedynymi, które w sposób pewny kierują do Boga prośby, jakie On chce usłyszeć. Jezus nie zostawił nas we mgle. Powiedział nam: „Wy zatem tak się módlcie!”. I nauczył modlitwy Ojcze Nasz (por. Mt 6,9).“

Na zakończenie audiencji Papież życzył wierzącym, aby obecny okres wielkanocny sprzyjał odrodzeniu w Duchu Świętym i budził do nowego życia, pełnego miłości i entuzjazmu. Ojciec Święty zwrócił się szczególnie do starszych, młodych, chorych oraz nowożeńców. Oby w okresie paschalnym, który zaprasza wszystkich do zamyślenia nad tajemnicą Zmartwychwstania Chrystusa, chwała Pana była dla każdego z nas źródłem nowych energii w drodze do zbawienia. Do Polaków Papież powiedział.

„Serdecznie pozdrawiam Polaków. Pojutrze będziecie obchodzili uroczystość Świętego Wojciecha, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski. Był człowiekiem głębokiej wiary, modlitwy i męstwa, a jego męczeństwo stało się fundamentem tożsamości Kościoła w Polsce – zaznaczył Papież. Niech wyprosi wam u Boga odwagę w wierze, rozwój ludzki i społeczny oraz wzrost duchowy waszej Ojczyzny. Z serca wam błogosławię.“