W homilii Franciszek nawiązał do obrazu z Księgi Ezechiela, w którym Bóg jak pasterz gromadzi owce, które „się rozproszyły w dni ciemne i mroczne” (Ez 34, 12). Papież zauważył, że obraz ten daje nam pewność, że Bóg chce jedności swego ludu, a zarazem wskazuje na przyczyny podziałów w owczarni. Franciszek odniósł ten negatywny obraz do czasów, kiedy nastąpiły podziały.

„W dni ciemne i mroczne straciliśmy z oczu brata, który stoi obok, staliśmy się niezdolni do tego, by uznać się nawzajem i cieszyć się darami każdego z nas i otrzymaną łaską. Stało się tak, bo nagromadziły się wokół nas mroki nieporozumienia i podejrzliwości, a nad nami ciemne chmury niezgody i kontrowersji, które powstały często ze względów historycznych i kulturalnych, a nie jedynie z przyczyn teologicznych” – powiedział Ojciec Święty.

Franciszek wezwał jednak do ufności, Bóg bowiem chce wylać na nas swoją łaskę, która jest niezbędna, by dążyć do większej jedności. On jest przekonany, że możemy przejść z mroków do światła, z rozproszenia do jedności, z ułomności do pełni – powiedział Papież, zachęcając członków obu Kościołów do wzmożonej współpracy.

Franciszek przypomniał też postać św. Grzegorza Wielkiego, który właśnie z tego miejsca posłał św. Augustyna z Canterbury na ewangelizację Anglii. Jedną z relikwii, jaka pozostała po tym świętym papieżu jest głowica pastorału z wizerunkiem zmartwychwstałego baranka. To dobrze, że ten pastorał jest wspólnym symbolem naszej drogi do jedności i misji – powiedział Papież.

„Mamy to szczęście, że uznajemy i sprawujemy razem to, co jest istotą wiary. Skoncentrujmy się na tym, nie dając się odciągnąć przez to, co skłaniając nas do pójścia za duchem świata, chciałoby nas odciąć od pierwotnej świeżości Ewangelii. Stąd wypływa nasza wspólna odpowiedzialność, ta sama misja służenia Panu i ludzkości. Niektórzy autorzy podkreślają, że kije pasterskie często są zakończone szpikulcem. Można więc sądzić, że pastorał nie przypomina jedynie o powołaniu do prowadzenia i gromadzenia owiec w imię Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, ale można nim również poganiać tych, którzy chcą być zbyt blisko, w zamknięciu, aby wyszli na zewnątrz. Misja pasterzy polega na tym, by pomagali powierzonemu im stadu, być w pozycji wyjściowej, w ruchu głoszenia radości Ewangelii; a nie w ograniczonych kręgach, w kościelnych mikroklimatach, które przywróciłby nas z powrotem do dni ciemnych i mrocznych”.

Na zakończenie ekumenicznych nieszporów w kościele św. Grzegorza na wzgórzu Celius Papież i prymas Wspólnoty Anglikańskiej podpisali wspólną deklarację. Z wdzięcznością wspominają w niej swych poprzedników Pawła VI i abp. Machaela Ramseya, których spotkanie w Rzymie zainicjowało przed 50 laty dialog teologiczny i odnowione relacje. Dzięki pracy komisji dwustronnej udało się przeanalizować doktryny, które doprowadziły do podziałów na przestrzeni dziejów, patrząc na nie z nowej perspektywy wzajemnego szacunku i miłości.

Sygnatariusze deklaracji przypominają, że ich poprzednicy byli świadomi poważnych trudności, które stoją na drodze do pełnej jedności. Nie zniechęciło to ich jednak do podjęcia drogi, której przebiegu jeszcze nie znali. Dzięki temu dokonano postępu na wielu polach. Franciszek i Justin Welby przyznają jednak, że pomimo tego doszło też do nowych podziałów, zwłaszcza w odniesieniu do udzielania święceń kobietom oraz ostatnio w kwestiach dotyczących ludzkiej płciowości. Za tym wszystkim stoi wciąż otwarta kwestia władzy we wspólnocie chrześcijańskiej – czytamy w deklaracji.

Zwierzchnicy obu wyznań raz jeszcze potwierdzili wolę dalszego dialogu, modlitwy i współpracy na różnych polach, poczynając od ewangelizacji, a na ekologii i sprawiedliwości społecznej kończąc.