Nauczanie
Papież: Ojcze w Twoje ręce powierzamy jego ducha
fot. Vatican Media
Benedykcie, wierny przyjacielu Oblubieńca, niech twoja radość będzie doskonała, gdy będziesz słyszał ostatecznie i na zawsze Jego głos! – powiedział Franciszek podczas Mszy pogrzebowej swego poprzednika. Zaznaczył, że podczas tej liturgii wspólnota kościelna chce powierzyć swego brata w ręce Ojca. Niech te ręce miłosierdzia znajdą jego lampę płonącą olejem Ewangelii, którą rozkrzewiał i której był świadkiem podczas swego życia – powiedział Ojciec Święty.
W homilii podjął rozważanie nad postawą pasterza. Oparł się na fragmencie Ewangelii wybranym na ten pogrzeb. Opisuje on śmierć Jezusa na krzyżu, Jego oddanie się w ręce Ojca.
„«Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego» – to zaproszenie i program życia, który inspiruje i chce kształtować jak garncarz (por. Iz 29, 16) serce pasterza, aż do wzbudzenia w nim tych samych uczuć, jakie żywił Jezus Chrystus (por. Flp 2, 5). Wdzięczne oddanie się na służbę Panu i Jego Ludowi, które rodzi się z przyjęcia całkowicie darmowego daru: «Należysz do Mnie (...) należysz do nich» – szepce Pan; «Jesteś w moich dłoniach i właśnie dzięki temu znajdujesz się w rozległej przestrzeni mojej miłości. Pozostań w moich rękach i oddaj Mi twoje». Jest to wyrozumiałość Boga i Jego bliskość zdolna do oddania się w kruche ręce uczniów, aby nakarmić swój lud i powiedzieć wraz z Nim: bierzcie i jedzcie, bierzcie i pijcie, to jest moje ciało, które za was będzie wydane (por. Łk 22, 19).“
Franciszek zauważył, że poświęcenie pasterza wyraża się również w jego modlitwie. Kształtuje się ono i doskonali w milczeniu wśród rozdroży i sprzeczności, z którymi musi się zmierzyć.
„Podobnie jak Mistrz, dźwiga na swoich barkach trudy wstawiennictwa i wyniszczenie namaszczenia za swój lud, zwłaszcza tam, gdzie dobroć musi walczyć i bracia widzą, że ich godność jest zagrożona (por. Hbr 5, 7-9). W tym spotkaniu wstawienniczym, Pan rodzi łagodność zdolną do zrozumienia, przyjęcia, ożywienia nadziei i stawania ponad nieporozumieniami, które to może wywołać. Niewidzialna i nieuchwytna ufność, która rodzi się ze świadomości, w czyich rękach pokłada się zaufanie (por. 2 Tm 1, 12). Modlitewna i adoracyjna ufność, zdolna do odczytywania działań pasterza i dostosowywania jego serca i decyzji do czasów Bożych (por. J 21, 18): «Paść znaczy kochać, a kochać znaczy być gotowym także na cierpienie. Kochać znaczy: dawać owcom prawdziwe dobro, pokarm prawdy Bożej, słowa Bożego, pokarm obecności Boga» .“
Nawiązując do „Reguły pasterskiej” Grzegorza Wielkiego, Franciszek zauważył, że pasterz potrzebuje też duchowego wsparcia. Wie, że sam nie może udźwignąć tego, co zostało mu powierzone i dlatego umie powierzyć się modlitwie innych.
„To właśnie zgromadzony tu wierny Lud Boży towarzyszy i powierza życie tego, który był jego pasterzem. Jak kobiety z Ewangelii przy grobie, jesteśmy tutaj z wonnościami wdzięczności i namaszczeniem nadziei, aby jeszcze raz okazać mu miłość, która nie ginie; chcemy to uczynić z tym samym namaszczeniem, mądrością, łagodnością i oddaniem, jakimi potrafił obdarowywać przez lata. Chcemy wspólnie powiedzieć: «Ojcze, w Twoje ręce powierzamy jego ducha».“
