Franciszek podkreślił, że rodziny powinny odgrywać decydującą rolę w duszpasterskim nawróceniu i misyjnej transformacji Kościoła. Dlatego też odnośne dociekania teologii moralnej powinny sprowadzać się do pytania: jak dziś rodziny chrześcijańskie mogą dawać świadectwo o dobrej nowinie Ewangelii Jezusa Chrystusa pośród radości i trudów swego życia. Kościół synodalny opiera się na słuchaniu. Jakże więc można mówić o rodzinie bez konsultacji z samymi rodzinami, nie wsłuchawszy się w ich radości i nadzieje, bóle i troski – pytał Papież.

„Ważne jest, aby teologia moralna czerpała z bogatej duchowości, która kiełkuje w rodzinach. Rodzina jest Kościołem domowym. W niej małżonkowie i dzieci mają ze sobą współpracować w przeżywaniu tajemnicy Chrystusa poprzez modlitwę i miłość urzeczywistnianą w konkrecie codziennego życia, opiekując się sobą nawzajem i tak się wspierając, aby nikt nie został wykluczony i opuszczony. Nie zapominajmy, że poprzez sakrament małżeństwa Jezus jest obecny w tej łodzi, w łodzi małżeństwa.“

Papież zaznaczył, że małżeństwo i rodzina mają być punktem wyjścia dla teologii moralnej. Teologia ma odgrywać rolę krytyczną, dążyć do rozumienia wiary, ale podstawą do jej refleksji musi być żywe doświadczenie, sensus fidei fidelium – zmysł wiary ludzi wierzących.

Na zakończenie w spontanicznie dodanych słowach Papież przestrzegał przed pokusą powracania do rozwiązań z przeszłości. W teologii moralnej ma ona postać kazuistyki. „Tym się karmiłem się ja i moje pokolenie, kiedy studiowaliśmy teologię moralną” – przyznał Franciszek, podkreślając, że kazuistyka, została w Kościele przezwyciężona. Jako chrześcijanie, teolodzy mamy powracać do korzeni, by czerpać inspirację, ale nie możemy w przeszłości szukać schronienia i bezpieczeństwa – dodał Papież.