Kolejną z katechez na temat pasji ewangelizacyjnej Franciszek poświęcił posłaniu uczniów przez Jezusa. Przypomniał, że Zmartwychwstały mówi do nich „idźcie” nie po to, by indoktrynować czy stwarzać prozelitów, ale by dać każdemu możliwość poznania Jezusa; wzywa też do udzielania chrztu, czyli zanurzania naszego życia w Bogu. Misję Chrystusa możemy podjąć jedynie dzięki Duchowi Świętemu. To On poprzedza misjonarzy i przygotowuje serca: On jest „siłą sprawczą ewangelizacji”. Widać to, gdy na tzw. Soborze Jerozolimskim dochodzi do przełomowej decyzji w dziejach Kościoła dotyczącej pytania, jak postępować z poganami, którzy przyjmowali wiarę, a nie należeli do narodu żydowskiego.

Duch Święty rzuca światło na drogę Kościoła

„Można było szukać dobrego kompromisu między tradycją a innowacją: pewne zasady są przestrzegane, inne pomijane. Jednak Apostołowie nie idą za tą ludzką mądrością i za dyplomatyczną równowagą, ale dostosowują się do działania Ducha Świętego, który ich uprzedził, zstępując na pogan tak samo jak na nich – mówił Ojciec Święty. – Zatem, usuwając niemal wszelki obowiązek związany z Prawem, przekazują ostateczne decyzje, podjęte – jak piszą – «przez Ducha Świętego i przez nas». Razem, bez podziałów, choć mieli różne wrażliwości i poglądy, słuchają Ducha. A On uczy czegoś, co pozostaje aktualne także dzisiaj: każda tradycja religijna jest przydatna, jeśli ułatwia spotkanie z Jezusem. Możemy powiedzieć, że historyczną decyzję pierwszego Soboru, z której i my korzystamy, umotywowano zasadą głoszenia: wszystko w Kościele musi być zgodne z wymogami głoszenia Ewangelii; nie z opiniami konserwatystów czy postępowców, ale z tym, aby Jezus docierał do życia ludzi. Dlatego każdy wybór, zastosowanie, struktura i tradycja mają być oceniane o tyle, o ile sprzyjają głoszeniu Chrystusa. Pamiętajmy, że Ewangelia nie jest ideologią: Ewangelia jest orędziem, które dotyka serc i je zmienia. W ten sposób Duch Święty rzuca światło na drogę Kościoła.“

Papież przypomniał, że Kościół może mieć dobrze zorganizowane wspólnoty, instytuty i ruchy, ale bez Ducha Świętego wszystko pozostaje bez duszy. Jak wskazał Franciszek, jeśli Kościół nie modli się to tego Ducha i nie przyzywa Go, wówczas zamyka się w sobie, w jałowych i wyczerpujących debatach, w nużących polaryzacjach, podczas gdy płomień misji gaśnie. Zauważył, że czymś bardzo smutnym jest widzieć Kościół jedynie jako parlament. „Duch Święty każe nam natomiast wychodzić, przynagla nas do głoszenia wiary, by utwierdzić się w wierze, by wyruszyć na misję, by odnaleźć to, kim jesteśmy” – mówił Franciszek.

Zacznijmy na nowo jako Kościół od Ducha Świętego

„Módlmy się często do Ducha Świętego, przyzywajmy Go, prośmy Go każdego dnia, aby rozpalił w nas swoje światło. Czyńmy to przed każdym spotkaniem, aby stać się apostołami Jezusa wobec osób, które napotkamy. Nie gaśmy Ducha we wspólnotach chrześcijańskich ani w nas samych – zachęcał Papież. – Drodzy bracia i siostry, wychodźmy i zaczynajmy na nowo jako Kościół od Ducha Świętego. Niewątpliwie ważne jest, że w planowaniu duszpasterskim wychodzimy od badań socjologicznych, analiz, listy trudności, zestawu oczekiwań i narzekań. Jednak o wiele ważniejsze jest, aby zacząć od doświadczeń Ducha Świętego: oto prawdziwe wyjście. Trzeba zatem ich szukać, sporządzać ich listę, badać je, interpretować. Taka jest podstawowa zasada, która w życiu duchowym nazywa się prymatem pociechy nad strapieniem. Najpierw mamy Ducha Świętego, który pociesza, ożywia, oświeca, porusza; potem przyjdzie też strapienie, cierpienie, ciemność, ale zasadą regulującą w ciemności pozostaje światło Ducha.“