Cykl „Ścieżkami miłosierdzia” ma być realną pomocą w przeżywaniu Roku Miłosierdzia. Czy rzeczywiście jesteśmy w stanie dostrzec wartość Bożego miłosierdzia we współczesnym świecie? Czy umiemy spojrzeć miłosiernymi oczami na otaczającą nas rzeczywistość? Czy jednak moda aktualnych czasów, zabieganie, zawiść ludzka czy niepokoje na wszelakich polach życiowych stały się barierami uniemożliwiającymi poznanie tego największego przymiotu Boga?

„Rozkosz mi sprawiają dusze, które się odwołują do mojego miłosierdzia. Takim duszom udzielam łask ponad ich życzenia. Nie mogę karać, choćby ktoś był największym grzesznikiem, jeżeli on się odwołuje do mej litości, ale usprawiedliwiam go w niezgłębionym i niezbadanym miłosierdziu swoim. Napisz: Nim przyjdę jako Sędzia sprawiedliwy, otwieram wpierw na oścież drzwi miłosierdzia mojego” – przekazała w swoim dzienniczku s. Faustyna, wielka apostołka Bożego miłosierdzia.

Warto się zastanowić czy te słowa, ukazujące nieskończoność miłości Boga do człowieka, coś dla nas znaczą. Czy może są jedynie barwnym opisem literackim, o którym wiemy, może nawet z ciekawością się z nim zapoznaliśmy, ale jego wielkie przesłanie nie dotarło do naszego wnętrza, zatrzymując się na poziomie intelektu.

Zwrócił na to uwagę papież Franciszek, który w swoim liście przed Jubileuszem Miłosierdzia podkreślił, że ma on być „żywym doświadczeniem bliskości Ojca, niejako dotknięciem ręką Jego czułości, aby wiara każdego wierzącego umocniła się”. Nie można tego osiągnąć bez osobistego odkrycia i zrozumienia nieustannej pomocy, jaką Stwórca w swojej miłości okazuje swojemu stworzeniu – najlepiej w obrębie środowisk, w których na co dzień żyjemy.
Dlatego w ramach cyklu „Ścieżkami miłosierdzia” pochylimy się nad różnymi aspektami zagadnienia miłosierdzia. Porozmawiamy z pasterzami Kościoła krakowskiego, pytając o najbardziej newralgiczne kwestie tego niezwykłego przejawu mocy i dobroci Bożej. Zastanowimy się nad obrazem miłosierdzia wyłaniającym się z kart Pisma świętego. Zagadnienie poruszymy także z punktu widzenia historyków Kościoła, teologów czy moralistów.

Zważając na inny fragment „Dzienniczka” s. Faustyny, wskazujący, że miłosierdzie należy okazywać bliźnim słowem, czynem i modlitwą, będziemy się starać dotrzeć do miejsc, gdzie miłość miłosierna nie jest tylko pustym sloganem, ale podstawową więzią łączącą ludzi. Odwiedzimy osoby i organizacje, dla których samarytańska troska o bliźnich jest sposobem i pełnią życia – i zrobimy to nie tylko, aby przekazać ich świadectwo, ale przede wszystkim, by zachęcić do  samodzielnego czynienia takiego dobra.

To właśnie powyższe i wiele innych podejmowanych zagadnień będzie się składać na „ścieżkę miłosierdzia” w archidiecezji krakowskiej, jaką postaramy się wytyczyć. Zaczynamy w tym tygodniu – zabierzemy Was w podróż do Rzymu, gdzie już jutro, w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, papież Franciszek uroczyście otworzy Drzwi Święte w Bazylice św. Piotra, inaugurując tym samym Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia.