Prymas przypomniał, że 70 lat temu, 8 grudnia 1953 roku, bezpośrednim impulsem do rozpoczęcia modlitwy apelowej, było uwięzienie i internowanie bł. kard. Stefana Wyszyńskiego, a on sam w Stoczku Warmińskim całkowicie zawierzył wówczas swój los Maryi. „Zapoczątkowany tutaj Apel Jasnogórski, najpierw w intencji uwolnienia Prymasa Tysiąclecia, a także w intencji Kościoła i naszej Ojczyzny, jednoczył i jednoczy przed Tobą, Maryjo, nasze serca, serca wszystkich, którzy – jak przypominał na Jasnej Górze święty Jan Paweł II –  do Ciebie idziemy, do Ciebie pielgrzymujemy, przed Twój święty Obraz przychodzimy” – powiedział abp Polak.

Odnosząc się do ewangelicznych scen Zwiastowania, Narodzenia Pana Jezusa w Betlejem, wesela w Kanie Galilejskiej i na Kalwarii abp Polak zauważył, że Maryja uczy, co to znaczy czuwać. „Jestem, pamiętam, czuwam! To jest nasza codzienna godzina czuwania przy Tobie, Pani Jasnogórska. Rozumiemy to dobrze w tym adwentowym czasie, gdy wpatrujemy się w Ciebie czuwającą. W ten sposób sami uczymy się, co znaczy czuwać” – dodał Prymas Polski.

W obecności jasnogórskich pielgrzymów prosił, aby Maryja uczyniła ludzkie serca „czuwającymi i prowadziła ich drogami świętości”. „Jakże nam wszystkim, którzy dziś wspominamy błogosławiony początek tej apelowej modlitwy potrzeba być przy Tobie, Maryjo. I za św. Janem Pawłem II powtórzyć: +Jestem przy Tobie! Nie mogę przy Tobie, Matko, Pani Jasnogórska nie być, nie czuwając i nie pamiętając w ten sposób. Jeśli zaś czuwam i pamiętam, to przez to samo jestem przy Tobie+” – powiedział abp Polak.

Abp Wojciech Polak zauważył, że od 70. lat apel jest godziną obecności, czuwania i modlitwy, ale także „zjednoczenia przez miłość i błogosławieństwo”. „Prosimy, by ten czas przed Tobą, Matko, był dla nas zawsze źródłem błogosławieństwa. Niech zasiewa w nas pokój i nadzieję, niech rodzi i wskrzesza miłość ku Bogu i drugiemu człowiekowi, niech ukoi nasz smutek i uśmierzy lęk” – powiedział Prymas Polski.