Przewodniczący Episkopatu przypomniał, że Jan Paweł II uważał, iż swoje życie zawdzięcza Fatimskiej Pani. W 1991 roku mówił: „Byłaś mi Matką zawsze, a w sposób szczególny 13 maja 1981 roku, kiedy czułem przy sobie Twoją opiekuńczą obecność”.

Następnie przewodniczący Episkopatu przywołał objawienia maryjne w Fatimie, które trwały od 13 maja do 13 października 1917 roku. Zaznaczył, że istotę orędzia fatimskiego można streścić w czterech słowach: „nawrócenie”, „różaniec”, „zawierzenie”, „pokuta”.

„Wielka fatimska przestroga winna zmobilizować naszego ducha do konsekwentnego kroczenia drogą wiary, do codziennej wytrwałej modlitwy, do troski o to, aby zawsze być w stanie łaski uświęcającej, do osobistej więzi z Chrystusem w sakramentach pokuty i Eucharystii” – powiedział przewodniczący Episkopatu i dodał, że „tylko w ten sposób możemy zapobiec wojnom, nienawiści, przelewowi krwi, degradacji moralnej i biologicznej także naszego narodu”.

Przewodniczący Episkopatu podkreślił, że Fatima nie jest orędziem tragedii, ale orędziem nadziei. „Jest to krzyk, który pragnie poruszyć sumienia i serca ludzi! To morze światła, które przerywa ciemności antykultury grzechu i śmierci, próbującej zdominować nasz świat. To przypomnienie, że Pan Bóg nigdy się od nas nie odwraca, wręcz przeciwnie, On puka do serca świata i upomina się o każde ze swoich dzieci”.