“Wspomnienia wydarzeń sprzed blisko 60 lat są ciągle żywe w wielu nowohuckich domach. Pamięć o mieszkańcach dzielnicy, dzięki którym krzyż pozostał na swoim miejscu, to przywilej i obowiązek” - podkreślił wicemarszałek Tomasz Urynowicz.

W planach budowy Nowej Huty, jako programowego miasta socjalistycznego, nie przewidziano miejsca na kościół. Po tzw. odwilży kierownictwo PZPR zgodziło się na budowę świątyni. Utworzono Komitet Budowy Kościoła, a parafianie rozpoczęli zbieranie składek. W miejscu budowy postawiono drewniany krzyż. Jednak w październiku 1959 roku cofnięto pozwolenie na budowę kościoła, a na tym terenie postanowiono wybudować szkołę, więc potrzeba było usunąć krzyż. W tej sprawie komuniści skierowali pismo do kurii. W odpowiedzi biskup Karol Wojtyła stwierdził, że krzyż stał się obiektem kultu i jego usunięcie byłoby złamaniem prawa kanonicznego, na dodatek obrażającym uczucia wiernych.

27 kwietnia, około 8.30, na Osiedle Teatralne przyjechała ekipa robotników z zadaniem usunięcia krzyża, do czego jednak nie dopuściły osoby obserwujące działania robotników. Ludzie obstawili krzyż, aby nie dopuścić do jego demontażu; śpiewali pieśni patriotyczne i religijne. Po południu dołączyli do nich pracownicy Huty im. Lenina. Doszło do starć z milicją i ZOMO, władze zmobilizowały służby z kilku województw. Pomimo kampanii wszczętej przez władze, krzyż pozostał na swoim miejscu. 27 kwietnia 1991 roku uchwałą Rady Miasta Krakowa nazwę ulicy W. Majakowskiego zmieniono na Obrońców Krzyża.