„To bardzo ważne zagadnienie. Dlatego spotkanie miało miejsce w Instytucie Rodziny, założonym przecież przez Jana Pawła II po to, żeby tworzyć właściwą filozofię z nią związaną; poświęconą rodzinie, a zatem relacjom międzyosobowym, spotkaniu z drugim człowiekiem, miłości. To są pewne elementy, które zawsze były widoczne w działalności filozoficznej Karola Wojtyły, potem Jana Pawła II. Są to zagadnienia, które pojawiały się w literaturze mniej więcej w tym samym czasie, kiedy on działał, troszkę wcześniej i później. Stąd ludzie, którzy zajmowali się filozofią dialogu czy personalizmem chrześcijańskim, byli Ojcu Świętemu bardzo bliscy. Niektórych z nich zapraszał na słynne kolokwia w Castel Gandolfo – przypomniał metropolita łódzki. – To spotkanie na Lateranie służyło nie tylko pokazaniu pewnych korzeni czy bliskości filozofii i teologii Jana Pawła II z tym właśnie wąskim kierunkiem filozofii dwudziestowiecznej. Myślę, że było pewną szkołą intelektualną dla tych studentów, którzy mogli przez to poszerzać horyzonty, ucząc się, czym jest spotkanie z drugim człowiekiem, jaką szansą dla własnego człowieczeństwa to spotkanie może się stać”.