1. czytanie (Jk 4, 13-17)

Najmilsi:

Zwracam się do was, którzy mówicie: «Dziś albo jutro udamy się do tego oto miasta i spędzimy tam rok, będziemy uprawiać handel i osiągniemy zyski», wy, którzy nie wiecie nawet, co jutro będzie. Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika.

Zamiast tego powinniście mówić: «Jeżeli Pan zechce, a będziemy żyli, zrobimy to lub owo». Teraz zaś chełpicie się w swej wyniosłości. Wszelka taka chełpliwość jest przewrotna. Kto zaś umie dobrze czynić, a nie czyni, ten grzeszy.

Psalm (Ps 49 (48), 2-3. 6-7. 8-10. 11 (R.: por. Mt 5, 3))

Słuchajcie tego, wszystkie narody, * 
nakłońcie uszu, wszyscy mieszkańcy ziemi, 
niscy pochodzeniem na równi z możnymi, * 
bogaci razem z ubogimi.

Dlaczego miałbym się trwożyć w dniach niedoli, * 
gdy otacza mnie złość podstępnych, 
którzy ufają swoim dostatkom * 
i chełpią się ogromem swego bogactwa?

Nikt przecież nie może samego siebie wykupić * 
ani nie uiści Bogu ceny za siebie należnej. 
Nazbyt jest kosztowne wyzwolenie duszy † 
i nigdy mu na to nie starczy, * 
aby żyć wiecznie i nie ulec zagładzie.

Albowiem ujrzy, że umierają mędrcy, * 
jednakowo ginie głupi i prostak, 
zostawiając obcym * 
swoje bogactwa.

Ewangelia (Mk 9, 38-40)

Apostoł Jan rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami».

Lecz Jezus odrzekł: «Przestańcie zabraniać mu, bo nikt, kto uczyni cud w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami».