Andrzej pochodził z żydowskiej rodziny rybackiej z Betsaidy nad Jeziorem Galilejskim, ale mieszkał w Kafarnaum razem z bratem – św. Piotrem – i jego teściową. Początkowo był uczniem Jana Chrzciciela. Pod jego wpływem poszedł za Jezusem Chrystusem, gdy ten przyjmował chrzest w Jordanie. Andrzej nie tylko sam przystąpił do Chrystusa, ale przyprowadził także Piotra.

Andrzej jako pierwszy – po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa oraz po zesłaniu Ducha Świętego – głosił Ewangelię w Bizancjum – uważa się, że był pierwszym biskupem konstantynopolitańskim, a następnie w miastach Azji Mniejszej, Tracji, Scytii, Grecji, Abchazji i na wybrzeżach Morza Czarnego.

Za swe nauki apostoł Andrzej został skazany na śmierć męczeńską, którą poniósł w greckim Patras w 62, 65 lub 70 roku. Rozpięto go na krzyżu mającym kształt litery X. Jest to pierwsza litera słowa „Chrystus” w języku greckim od Χριστός, 'Christos' (Pomazaniec). Krzyż został później nazwany „krzyżem świętego Andrzeja”.

W Cerkwi prawosławnej oraz w katolickich Kościołach wschodnich św. Andrzej obdarzany jest wielką czcią, jako jeden z głównych świętych (analogicznie jak św. Piotr w Kościele rzymskokatolickim).