Jakub Apostoł, brat św. Jana Ewangelisty, jest nazywany Starszym (lub Większym) dla odróżnienia go od innego Jakuba, również Apostoła, który był "bratem Pana" i ma w hagiografii przydomek Młodszy (Mniejszy). Był synem rybaka Zebedeusza i pochodził z Betsaidy w Galilei. Pismo Święte wspomina Jakuba po raz pierwszy opisując, jak razem z bratem odpowiedzieli na wezwanie Mistrza z Nazaretu. Św. Mateusz Ewangelista opisał, jak obydwaj zostawiają swoje sieci i idą za Jezusem.

Po raz drugi Ewangelie wspominają Jakuba opisując jak żona Zebedeusza prosi Pana o honorowe miejsca dla swoich synów (Jakuba i Jana) w przyszłym Królestwie. Wiadomo też, że miał popędliwy charakter i dlatego otrzymał od Jezusa przydomek "Syn Gromu". Żądał bowiem, żeby na pewne miasto w Samarii, które nie przyjęło Jezusa, spadł piorun i spalił je.

Został ścięty na rozkaz Heroda Antypasa w Jerozolimie około Wielkanocy 44 r.

Według "nie zasługującej na wiarę" - jak napisał autor "Żywotów świętych pańskich" - legendy, św. Jakub zawędrował w podróży misyjnej aż do Hiszpanii. Jest czczony jako patron tego państwa. Od jego imienia pochodzi nazwa miasta Santiago (Sant Jago) de Compostella w Galicji, gdzie znajdują się relikwie Apostoła. W średniowieczu Santiago było trzecim, po Ziemi Świętej i Rzymie, sanktuarium chrześcijaństwa. Pielgrzymowanie do Santiago, praktykowane od wczesnego Średniowiecza, scalało od wieków chrześcijańską Europę. Do dziś kwitnie ruch pielgrzymkowy, setki tysięcy pątników udaje się co roku do sanktuarium Apostoła.