Metropolita krakowski abp Marek Jędraszewski w niedzielę przewodniczył odpustowej Mszy św. ku czci Wniebowziętej Maryi Panny sprawowanej przy ołtarzu polowym w Kalwarii Zebrzydowskiej. W homilii arcybiskup przypomniał scenę spotkania Maryi z Elżbietą. Matka Najświętsza wyśpiewała wtedy Bogu hymn uwielbienia „Magnificat”. – Maryja wielbi Boga i jest pełna pokory, zdając sobie sprawę, że w oczach Bożych jest służebnicą, wsłuchującą się w głos Najwyższego i pragnącą pełnić Jego wolę – zaznaczył i dodał, że Matka Zbawiciela równocześnie miała świadomość bycia wybraną i tego, że będzie sławiona przez wszystkie pokolenia. – Jest pierwszym owocem Paschy Chrystusa, Jego męki, śmierci, zmartwychwstania i wniebowstąpienia. Jako pierwsza w pełni korzysta z dzieła zbawczego swojego Syna – została wzięta z ciałem i duszą do niebieskiej chwały. Wie o tym już u początków swojego macierzyństwa. A my, dzieci Kościoła, pielgrzymi tej ziemi, włączeni w wielką historię mistycznego ciała Chrystusa, tak jak poprzednie pokolenia i te, które po nas nastąpią, wielbimy Jej imię i wysławiamy – mówił metropolita i zauważył, że druga część hymnu Maryi jest wyznaniem wiary w Boga, miłosiernego i sprawiedliwego Ojca.

– Kiedy stajemy dziś przed obrazem Matki Bożej Kalwaryjskiej, odkrywamy zawarte w nim głębokie przesłanie – kontynuował arcybiskup. – Przedstawiona na nim Matka Boża Hodegetria jest tą, która pokazuje drogę: jedną ręką trzyma małego Jezusa, a drugą dłonią wskazuje na swojego Syna (…). Jednocześnie w obrazie zawarta jest jeszcze jedna prawda: Dzieciątko Jezus ujmuje szyję Maryi pełnym miłości gestem, chcąc pokazać, że Ją kocha. Maryja wskazuje na Jezusa jako drogę do Ojca, a Chrystus, obejmując swoją Matkę, mówi: kocham was miłością bezbrzeżną, bez granic, do końca – tłumaczył. – Podczas dzisiejszego święta mamy szczególne zadanie i zobowiązanie, by wsłuchując się w słowa hymnu „Magnificat”, postawić sobie najpierw pytanie o to, kim jesteśmy – przekonywał arcybiskup i zacytował fragment Psalmu 8, który sławi wielkość Stwórcy i godność człowieka. – Wpatrzeni w cudowne dzieło stworzenia, widzimy, jak Bóg wyniósł nas ponad inne dzieła. Równocześnie, dzięki Jezusowi Chrystusowi, odkrywamy, że zostaliśmy przeznaczeni do życia wiecznego – podkreślił metropolita. – W świetle „Magnificat” musimy również uświadomić sobie prawdę o Bogu. Kim jest Ten, który do końca nas umiłował i dla naszego zbawienia wydał swojego Syna na krzyżową mękę? – pytał arcybiskup. – Tę zagadkę odkrywał tutaj przez długie dziesięciolecia najpierw mały, a potem dorastający Karol Wojtyła, późniejszy kapłan, biskup, kardynał i Ojciec Święty, zapatrzony w obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej. Bo właśnie Ona pokazywała mu drogę, wskazując na Jezusa Chrystusa. Wpatrując się w Jej wizerunek, widział, jak ukochał Ją Chrystus, i jaką miłością obdarza każdego z nas. Tutaj uczył się miłości do Niej. Nie dziwmy się, że w jego biskupim i papieskim zawołaniu znalazły się te niezwykłe słowa „Totus tuus, Maryjo”, „Cały Twój” – podkreślił metropolita.

O. Konrad Cholewa, kustosz sanktuarium, witając przybyłych na uroczystość pielgrzymów, zwrócił uwagę, że wędrowanie kalwaryjskimi dróżkami pozwala bliżej doświadczyć tajemnicy ziemskiego życia i chwały nieba Maryi. – Dziś gromadzimy się tutaj, aby podziękować dobremu Bogu za dar Matki, która tu, w tym świętym miejscu, króluje, uzdrawia i pociesza. Przychodzimy do Niej, niosąc radości i troski naszych serc, prosić o siłę, opiekę i wstawiennictwo – mówił.

Po Mszy św. kanclerz krakowskiej kurii ks. Grzegorz Kotala odczytał dekret Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, ustanawiający św. Jana Pawła II patronem Kalwarii Zebrzydowskiej. Abp Marek Jędraszewski przekazał dekret burmistrzowi miasta.