Św. Patryk urodził się w rzymskiej Brytanii ok. 385 roku w rodzinie chrześcijańskiej, odebrał jednak świeckie wychowanie. Gdy miał 16 lat został uprowadzony przez irlandzkich piratów i przez sześć lat przebywał w niewoli. Udało mu się uciec do Francji, gdzie kształcił się później w najsłynniejszych szkołach w Erinsi i w Auxerre.

W roku 432, po śmierci papieskiego wysłannika św. Palladiusza, papież Celestyn I wyświęcił Patryka na biskupa i wysłał do Irlandii. Patryk spędził tam 40 lat. Chcąc nawrócić jak najwięcej mieszkańców wyspy, biskup potrzebował wielu ludzi. Na jego apele zgłaszali się tłumnie misjonarze. Największą pomocą byli dla niego mnisi. Z nich Patryk utworzył ośrodki duszpasterskie. W ten sposób w Irlandii powstał zwyczaj, że opaci byli biskupami, a mnisi w klasztorach ich wikariuszami.

Prawdopodobnie w 444 roku Patryk zbudował swój kościół biskupi w Armagh. Pod koniec życia z przerażeniem obserwował podbój Irlandii przez pogan, którzy wzięli do niewoli ogromne rzesze chrześcijan. Chrześcijaństwo zapuściło jednak wśród Irlandczyków głębokie korzenie i ocalało. Wielu mnichów irlandzkich było później misjonarzami kontynentu europejskiego.

Św. Patryk pozostawił po sobie kilka dzieł, z których najbardziej znane są "Wyznania" oraz "List do chrześcijańskich poddanych tyrana Korotyna", który jest zachętą do wytrwania w wierze dla uwięzionych chrześcijan.

Zmarł prawdopodobnie 17 marca 461 roku w Armagh.

Kult św. Patryka bardzo rozpowszechnił się w średniowiecznej Europie. Do dzisiaj jest bardzo żywy Irlandii, która uważa go za swojego głównego patrona.