Szymon urodził się w Lipnicy koło Bochni w ówczesnym województwie krakowskim około 1438 r., w ubogiej rodzinie. W czasie studiów miał okazję słuchać kazań Jana Kapistrana. To pod ich wpływem około 1457 r., wstąpił do zakonu bernardynów. Hagiografowie wychwalają jego kaznodziejstwo. Jako pierwszy wśród bernardynów był kaznodzieją katedralnym w Krakowie. Miał być również spowiednikiem króla Kazimierza Jagiellończyka.

W roku 1482 w Krakowie wybuchła zaraza, której padł ofiarą wraz z 25-ma innymi zakonnikami z klasztoru św. Bernardyna. Zaraził się podczas wyszukiwania chorych w ich domach i niesienia im pomocy. Po śmierci Szymona odnotowano ponad 370 cudownych uzdrowień i łask przypisywanych jego wstawiennictwu; grób świętego odwiedzali liczni pielgrzymi. 24 lutego 1685 r. papież Innocenty XI zaaprobował kult Szymona z Lipnicy jako błogosławionego, a 3 czerwca 2007 r. na Placu Świętego Piotra w Watykanie, papież Benedykt XVI uroczyście kanonizował bł. Szymona.