Przybyłych na uroczystość duchownych i wiernych przywitał metropolita krakowski Marek Jędraszewski. Zacytował początek hymnu Wincentego z Kielczy „Gaude Mater Polonia”, podkreślając, że w dniu dzisiejszym należy dodać do niego słowa: „Gaude Mater Lithuania”, wyrażając tym samym radość dwóch krajów – Polski i Litwy, które dały Kościołowi Błogosławionego Michała. Arcybiskup przypomniał, że w wieku około 40 lat wstąpił on na Litwie do zakonu Kanoników Regularnych od Pokuty, w Polsce popularnie zwanych Markami, a niewiele później przybył do Krakowa, gdzie w klasztorze tego zakonu, u św. Marka, spędził około 25 lat.

– Prowadził proste życie codziennej modlitwy, pracy, pokuty i miłości bliźniego. Słynął z tego, że małe rzeczy czynił w wielki sposób. W Krakowie znalazł bliskich sobie duchowo ludzi, którzy byli dla siebie prawdziwymi przyjaciółmi: św. Szymon z Lipnicy, św. Jan Kanty, św. Stanisław Kazimierczyk, Sługa Boży Izajasz Boner i Sługa Boży Świętosław Milczący. Dzięki nim wiek XV stał się prawdziwie szczęśliwym wiekiem Krakowa – „Felix saeculum Cracoviae”.

Metropolita zwrócił uwagę, że wyniesienie Błogosławionego Michała do chwały ołtarzy potwierdza prawdę o Krakowie jako mieście świętych. Zaznaczył, że w znaczący sposób do jego beatyfikacji przyczynił się ówczesny rektor krakowskiego kościoła św. Marka, późniejszy biskup sandomierski, ks. profesor Wacław Świerzawski. W 1985 roku w Kościele Mariackim została odprawiona, pod przewodnictwem kardynała Franciszka Macharskiego, uroczysta Msza św. w intencji rychłej beatyfikacji Błogosławionego Michała.

– Tenże Pasterz Kościoła Krakowskiego celebrował też w kościele św. Marka Mszę św. w dniu 24 kwietnia 1998 roku z okazji uroczystego zamknięcia procesu informacyjnego na szczeblu diecezjalnym. Dnia 27 lipca 2001 roku Stolica Apostolska wydała dekret, tak zwane „Nihil obstat”, wyrażający zgodę na ponowne rozpoczęcie procesu beatyfikacji Michała Giedroycia. Z ramienia Archidiecezji Krakowskiej prace związane z tym procesem wspierał jako jego postulator ks. infułat Michał Jagosz, kanonik kapituły Bazyliki Santa Maria Maggiore, za co mu serdecznie wszyscy dziękujemy.

Arcybiskup przywitał kardynała Angelo Becciu, prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, kardynała Stanisława Dziwisza, arcybiskupa Salvatore Pennacchio, Nuncjusza Apostolskiego w Polsce, prałata Kryspina Dubiela, radcę Nuncjatury Apostolskiej w Polsce, arcybiskupa Gintarasa Grušasa, arcybiskupa metropolitę wileńskiego, przewodniczącego Konferencji Episkopatu Litwy, ks. biskupa Jonasa Ivanauskasa, biskupa koszedarskiego, na terenie diecezji którego znajdują się Giedroycie, miejsce urodzenia bł. Michała, ks. biskupa Rimantasa Norvila, biskupa wiłkowyjskiego, ks. biskupa Linasa Vodopjanovasa, biskupa poniewieskiego, ks. biskupa Aleksandra Kaszkiewicza, biskupa grodzieńskiego, a także księży arcybiskupów i biskupów, członków Konferencji Episkopatu Polski: ks. arcybiskupa Grzegorza Rysia, arcybiskupa metropolitę łódzkiego, ks. arcybiskupa Stanisława Nowaka, arcybiskupa seniora archidiecezji częstochowskiej, ks. biskupa Andrzeja Jeża, biskupa tarnowskiego, ks. biskupa Romualda Kamińskiego, biskupa warszawsko-praskiego, ks. biskupa Jana Piotrowskiego, biskupa kieleckiego, ks. biskupa Kazimierza Górnego, biskupa seniora diecezji rzeszowskiej, ks. biskupa Piotra Gregera, biskupa pomocniczego diecezji bielsko-żywieckiej, ks. biskupa Grzegorza Olszowskiego, biskupa pomocniczego archidiecezji katowickiej oraz księży biskupów pomocniczych archidiecezji krakowskiej: ks. biskupa Jana Szkodonia, ks. biskupa Damiana Muskusa, ks. biskupa Janusza Mastalskiego oraz ks. biskupa Jana Zająca, biskupa pomocniczego seniora archidiecezji krakowskiej. Pozdrowił również wszystkich kapłanów z ks. prałatem Dariuszem Rasiem, archiprezbiterem Bazyliki Mariackiej w Krakowie i z ks. kanonikiem Andrzejem Wójcikiem, rektorem kościoła św. Marka Ewangelisty oraz siostry zakonne i osoby życia konsekrowanego, a wśród nich siostry Jadwiżanki Wawelskie, które przy kościele św. Marka i przy grobie bł. Michała mają swój dom macierzysty, a które to zgromadzenie powołał Bp Świerzawski.

Kanclerz Kurii Metropolitalnej w Krakowie ks. dr Tomasz Szopa odczytał fragmenty dekretu beatyfikacyjnego.

W homilii, kardynał Becciu przypomniał, że Ojciec Święty Franciszek 7 listopada 2018 roku zaaprobował dekret o heroiczności cnót i potwierdził istnienie nieprzerwanego kultu, którym cieszył się Błogosławiony Michał Giedroyć. Przywołał słowa św. Jana Apostoła: „Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim”, stanowiące duchowy testament Błogosławionego: – Wzorowo odpowiedział on na wiarę w Boga, który jest Miłością, ponieważ właśnie w miłości Boga odnajdywał światło życia i pokój serca.

Prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, nawiązując od Ewangelii, w której Chrystus dziękuje Ojcu za to, że pochylił się nad „prostaczkami”, objawiając im tajemnicę swojej miłości, zauważył, że Błogosławiony Michał zachęca chrześcijan, aby włączyli się w poczet maluczkich, którzy przyjęli tę miłość i nią żyli. – Błogosławiony Michał należy do tej licznej grupy uczniów Chrystusa, która jak złota nić przeplata się przez całą historię Kościoła.

Kardynał Becciu zwrócił uwagę, że Błogosławiony Michał zdecydował się pozostać bratem zakonnym, choć z racji swojego pochodzenia i wykształcenia mógł przyjąć święcenia kapłańskie. Wszystkie talenty wykorzystywał na służbę Bogu i drugiemu człowiekowi. – Nie zabiegał o rzeczy uważane za wielkie w oczach świata, ale kierował swoją uwagę na to, co jest najważniejsze, czyli na miłość Boga i na przyjaźń z drugim człowiekiem.

Błogosławiony Michał uczy współczesny świat, że prawdziwa wielkość człowieka pochodzi nie z tego, ile się czyni, ale jak się czyni, a jego świadectwo życia, charakteryzujące się akceptacją ograniczeń fizycznych oraz złączeniem własnego cierpienia z Jezusem Ukrzyżowanym, staje się dobrą nowiną dla tych wszystkich, którzy, podobnie jak on, często zostają odsunięci na margines społeczeństwa z powodu ich słabości fizycznej, ze względu na podeszły wiek lub na inne ułomności.

Hierarcha wyraził wdzięczność Kościołowi na Litwie, z którego wywodził się i w którym wzrastał Błogosławiony. Przypomniał, że urodził się on około 1420 roku, kilkadziesiąt lat po chrzcie swojej ojczyzny. Dodał, że dzisiejsza uroczystość przypada w liturgiczne wspomnienie św. Jadwigi, królowej Polski i wielkiej księżnej litewskiej, kanonizowanej 22 lata temu w Krakowie przez Jana Pawła II. – Był przepięknym kwiatem, jednym z pierwszych, młodego Kościoła litewskiego, stając się następnie cennym darem dla ziemi polskiej. Niedawne potwierdzenie kultu, którym cieszył się on od niepamiętnych czasów, staje się zachętą dla Kościoła, tutaj w Polsce, i dla Kościoła na Litwie, aby kontynuować wspólne pielgrzymowanie (…) Tajemnicza fantazja Opatrzności Bożej, poprzez Błogosławionego Michała Giedroycia i św. Jadwigę, zaprasza dzisiaj Polaków i Litwinów, mocnych wiarą w Tego, który jest Drogą, Prawdą i Życiem, do odnowienia, pogłębienia oraz umocnienia ich historycznych więzów.

Kończąc homilię, kardynał Becciu wskazał na wciąż aktualny przykład świętości Błogosławionego Michała. – Miłość Boga, której Błogosławiony Michał Giedroyć był świadkiem i apostołem dla Litwy i Polski, niech stanie się owocnym darem autentycznej świętości dla całego Kościoła i dla całego świata.

Na zakończenie uroczystości arcybiskup Marek Jędraszewski przekazał relikwie Błogosławionego Michała dla Kościoła litewskiego na ręce przewodniczącego Episkopatu Litwy ks. arcybiskupa Gintarasa Grušasa, arcybiskupa metropolity wileńskiego, by trafiły do miejsca kultu Bł. Michała w Wilnie w klasztorze ojców franciszkanów oraz ks. biskupa Jonasa Ivanauskasa, biskupa koszedarskiego.

Przed błogosławieństwem zabrał głos ks. biskup Jonas Ivanauskas, biskup koszedarski, ordynariusz diecezji, w której znajduje się miejsce urodzenia bł. Michała. – Z wielką radością przyjęliśmy fakt, że papież Franciszek upoważnił Kongregację Spraw Kanonizacyjnych do ogłoszenia dokumentu uznającego heroiczność cnót i powszechność kultu Błogosławionego Michała Giedroycia. W imieniu biskupów i wszystkich wiernych katolików Litwy z serca pozdrawiam Archidiecezję Krakowską i cały Kościół Katolicki w Polsce. Dziękuję metropolicie krakowskiemu za zaproszenie do uczestnictwa we Mszy św. dziękczynnej w tej wspaniałej Bazylice Mariackiej. W szczególny sposób wyrażam wdzięczność za przekazanie Litwie relikwii Błogosławionego Michała. Brat Michał, dając przykład świętego życia, stał się bliski każdemu chrześcijaninowi. Ale w szczególny sposób jest bliski i drogi Wam – wiernym Krakowa i całej Polski. Jak za życia w ciele, tak i po śmierci, spoczywając przy głównym ołtarzu, przypomina, że najważniejsze jest trwać w obecności Chrystusa. Błogosławiony Michał jest bardzo bliski także Litwie, gdzie jako pionier wiary jest czytelnym znakiem i owocem dzieła ewangelizacji, dokonanego między innymi przez osobę św. królowej Jadwigi, króla Władysława Jagiełły i Wielkiego Księcia Litewskiego Witolda. To właśnie Chrystus sprawił, że nasze narody stały się sobie wyjątkowo bliskie w duchu słów z biografii Błogosławionego Michała, gdzie czytamy: „Ziarno rzucone w ziemię litewską, zakwitło w Krakowie i ukazuje, że Chrystusowy pokój rozszerza się przez ludzkie serca bez względu na pochodzenie, narodowość, kulturę i historię.” Tak budowane Królestwo Boże spełnia testament Chrystusa: „aby byli jedno”. Myślę, że budowanie jedności serc, ponad wszelkimi podziałami, na fundamencie Chrystusowego pokoju, jest zadaniem, jakie z głębi dziejów wyznacza nam Błogosławiony Michał Giedroyć.

Biskup Jonas Ivanauskas podziękował polskiej i litewskiej telewizji za transmitowanie wydarzeń, podarował metropolicie krakowskiemu wizerunek Najświętszej Maryi Panny z Dzieciątkiem i zaprosił wszystkich wiernych na litewskie uroczystości dziękczynne, które odbędą się 22 czerwca w miejscu urodzenia Błogosławionego Michała w Widziniszkach.

Błogosławiony Michał Giedroyć jest patronem zakrystianów, chorych, wspólnot życia konsekrowanego, Instytutu Liturgicznego UPJPII. Żył w XV wieku. Jako dojrzały mężczyzna, podjął decyzję o wstąpieniu do Zakonu Kanoników Regularnych. Mimo zdobytego wykształcenia, Michał pozostał bratem zakonnym i nigdy nie przyjął święceń kapłańskich. Prosił kapitułę Zakonu o pozostanie w Krakowie i wypełnianie funkcji zakrystiana w kościele św. Marka. Opiekował się świątynią, sprzątał ją, dbał o piękno ołtarzy, otaczał troską Najświętszy Sakrament i służył do Mszy św. jako ministrant. Mieszkał w bardzo małym pomieszczeniu obok wejścia do kościoła. Szczególną czcią otaczał Jezusa Ukrzyżowanego, który według tradycji zakonnej przemówił do niego z Krzyża. Słowa Chrystusa brzmiały: „Bądź cierpliwy aż do śmierci, a dam ci koronę życia”. Błogosławiony wypraszał u Boga liczne cuda: leczył, wskrzeszał zmarłych, prorokował, zatrzymał ogień pożaru modlitwą, ale przede wszystkim uczył ludzi, jak przeżywać prostą codzienność i jak być szczęśliwym bez względu na okoliczności.  7 listopada 2018 r. Ojciec Święty Franciszek zatwierdził trwający od wieków kult Michała Giedroycia i tym samym potwierdził, że jest on błogosławionym Kościoła Katolickiego.