Pielgrzymki zagraniczne
Tanzania, Burundi, Ruanda, Wybrzeże Kości Słoniowej 1 – 10 IX 1990
Cel pielgrzymki: Spotkanie z wiernymi Kościoła katolickiego, umocnienie ich w wierze. Tanzania 1 – 5 IX Najważniejsze przesłanie: Podczas pielgrzymki papież udzielił grupie dzieci I Komunii św., 100 osobom sakramentu bierzmowania, 43 diakonom świeceń prezbiteratu oraz 19 par odnowiło przyrzeczenia małżeńskie. W przemówieniach papież mówił o małżeństwie i rodzinie, o wierności i nierozerwalności tego związku, o obronie poczętego życia. Kolejnym wiodącym tematem była nowa ewangelizacja. W przemówieniu do korpusu dyplomatycznego papież poruszył dwa istotne problemy nękające kraje Afryki. Mówił o uchodźcach i chorobie AIDS. Podczas pożegnania, które miało miejsce u stóp Kilimandżaro, wskazując na górę Jan Paweł II powiedział: „W Piśmie Świętym góry zawsze były znakiem obecności Boga – Afryka jest Boża”. Burundi 5 – 7 IX Najważniejsze przesłanie: Pielgrzymka przebiegała pod hasłem: Chrystus nas wyzwala i jednoczy. Jednym z głównych papieskich przesłań było wołanie o pojednanie i zaniechanie wszelkich etnicznych oraz narodowych sporów. W kraju tym od lat trwał konflikt pomiędzy plemionami Hutu i Tutsi. Dochodziło do krwawych walk. W 1988 r. z rąk Tutsi zginęło ok. 20 tys. Hutu. Papież podkreślał, iż pokój jest największym darem pozostawionym człowiekowi przez Chrystusa i wzywał do braterskiej zgody, aby nie powtórzyła się przemoc i etniczne podziały. Drugim ważnym tematem poruszanym przez Jana Pawła II był problem wzrostu zachorowalności na AIDS. W szpitalu w Bujumbura papież spotkał się z pięćdziesięcioma osobami chorymi na AIDS. Dyrektorowi szpitala przekazał czek w wysokości 100 tys. dolarów. Do biskupów papież mówił: „U podstaw naszego stosunku do nich [chorych na AIDS] musi leżeć prawda, że każde życie ma swoją wartość, nawet gdy jest ono słabe i okaleczone. Musimy jako uczniowie Chrystusa stanąć z miłością u stóp krzyża, jaki niosą chorzy, z którymi utożsamia się Chrystus”. Rwanda 7 – 9 IX Najważniejsze przesłanie: Papież odwiedził Kabgayi, kolebkę katolicyzmu w Rwandzie. Jan Paweł II celebrował tam Mszę św. w rodzimym języku kinyarwandyjskim. Papieska trasa prowadziła przez rolnicze tereny dlatego Jan Paweł II skierował specjalne orędzie do rolników drogą radiową. Wielu ludzi przerywało pracę w polu, aby pozdrowić papieża. Entuzjastycznym spotkaniem było spotkanie z młodzieżą. Papież nawiązując do rozprzestrzeniania się AIDS, wezwał młodzież do refleksji nad własnym życiem. Mówił m. in.: „Wobec wszystkich pragnę powtórzyć, że ludzką miłość należy przeżywać w małżeństwie. (…) Starając się przeżywać ludzką miłość zgodnie z Bożym planem, jako osoby odpowiedzialne wnosicie cenny i szlachetny wkład w walkę przeciw rozprzestrzenianiu się epidemii”. Wybrzeże Kości Słoniowej 9 – 10 IX Cel pielgrzymki: Poświęcenie bazyliki Matki Bożej Pokoju w Jamusukro. Najważniejsze przesłanie: Głównym punktem pielgrzymki było poświęcenie nowo wybudowanej bazyliki Matki Bożej Pokoju, wzniesionej z inicjatywy prezydenta kraju Félixa Houphouëta – Boigny. Prezydent przekazał tę świątynię w darze Stolicy Apostolskiej. Papieska homilia poświęcona była świątyni będącej znakiem obecności Boga pośród swego ludu. Jan Paweł II podkreślił, iż prawdziwe i niezniszczalne sanktuarium jest w sercu chrześcijanina, który żyje Chrystusową nauką.
źródło: www.janpawel2.pl