Jak Siostra odbiera decyzję papieża Franciszka o ogłoszeniu Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia?

Zgadzam się z tym zdaniem, które gdzieś przeczytałam, że gdyby tego roku papież nie ogłosił, to należałoby go ogłosić. Widzimy w jakim kierunku zmierza ten świat i naprawdę przypominają mi się słowa Pana Jezusa powiedziane do siostry Faustyny: „ Nie znajdzie ludzkość uspokojenia, dopóki nie zwróci się z ufnością do miłosierdzia Mojego”. Echem tych słów była wypowiedź Ojca Świętego Jana Pawła II, gdy w Łagiewnickiej bazylice cały świat zawierzał Bożemu miłosierdziu. Powiedział wtedy, żeby nieść światu to orędzie miłosierdzia, bo „tylko w miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście”. Ale już wcześniej, bo w 1997 roku w naszej kaplicy, mówił takie słowa: „Nic tak nie jest potrzebne człowiekowi jak miłosierdzie Boże”. Zwłaszcza dzisiaj, nic nie położy tamy złu. Tylko w blasku Bożego miłosierdzia może dojść do przebaczenia i pojednania. W przeciwnym razie jest zagłada, totalna katastrofa, dlatego że zło napędza zło. I nic temu złu nie może położyć tamy, tylko Boże miłosierdzie, które działa także przez ludzi.

Dlatego ten rok jest ogromną szansą, żeby poznawać Boga w tajemnicy Jego miłosierdzia, żeby zgłębiać tę tajemnicę i żeby swoje życie kształtować w tym duchu. Wtedy naprawdę inaczej będziemy patrzeć na innych ludzi. Wtedy świat będzie inny – będzie szerzyła się cywilizacja miłości, a nie cywilizacja śmierci. Bo w tej chwili żyjemy w takim świecie, kiedy ta przemoc jest przerażająca – zamachy, terroryzm, Państwo Islamskie, nienawiść – to jest cywilizacja śmierci. Jej trzeba przeciwstawić cywilizację życia i cywilizację miłości. Właśnie po to jest miłosierdzie, żeby ta cywilizacja miłości się rozwijała na świecie.

Do głoszenia orędzia o Bożej miłości wszyscy jesteśmy wezwani. Nie tylko ci, którzy zachwycają się siostrą Faustyną, ale z racji chrztu świętego zostaliśmy obdarowani, jesteśmy dziećmi Bożymi, jesteśmy wezwani do tego, żeby mówić, kim jest nasz Ojciec i jakie jest Jego Królestwo.

Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach jest jednym z kościołów jubileuszowych. Przed bazyliką stanęła także Brama Miłosierdzia.

Jako ludzie potrzebujemy pewnych znaków, żeby doświadczać rzeczywistości nadprzyrodzonej. Tak jest z sakramentami. Kiedy kapłan w konfesjonale mówi „ja odpuszczam ci grzechy”, to znaczy, że Jezus odpuszcza mi grzechy. Jak przyjmuję Komunię święta, której znakiem jest opłatek, to wiem, że w tym momencie przyjmuję Ciało i Krew Jezusa Chrystusa. To są znaki. Podobnym, choć nieporównywalnym do Eucharystii czy do sakramentu pojednania, ale też znakiem, jest właśnie Brama Miłosierdzia.

Ojciec Święty wyjaśnił dlaczego ważne są te bramy i pielgrzymowanie przez nie. Nasze życie jest drogą, jest pielgrzymką. Wybierając się w Roku Jubileuszowym w pielgrzymkę, żeby przejść przez Bramę Miłosierdzia pokonamy jakiś trud po to, żeby doświadczyć Bożego miłosierdzia. Wszystkie znaki Roku Świętego mają nam coś uświadamiać.

Podobnymi znakami będzie także obraz Jezusa Miłosiernego, a Siostra Faustyna i Jan Paweł II to będą postaci, które w sposób szczególny w tym roku będą naszymi przewodnikami po drogach miłosierdzia Boskiego i ludzkiego. Myślę, że to jest sprawa najważniejsza, żeby poznać Boga w tajemnicy Jego miłosierdzia, bo wtedy świat naprawdę jest inny – inaczej wtedy popatrzymy na siebie, na innych ludzi, w ogóle na historię. Na wszystko popatrzymy z perspektywy Boga, a nie swojej, a to jest kompletnie inna perspektywa.

„Dzienniczek” Siostry Faustyny to będzie też znakomita lektura, która będzie nam pomagać w Roku Miłosierdzia, żeby z jednej strony odkrywać Boga, a z drugiej strony zmieniać swoje życie – wzrastać w postawie zaufania wobec Boga i miłosierdzia wobec bliźnich.

Pomocne też będą dokumenty papieskie – bulla ogłaszająca Rok Jubileuszowy i orędzie papieża Franciszka do młodych na ŚDM w Krakowie całkowicie poświęcone prawdzie o miłosierdziu Bożym. Ojciec Święty daje na ten rok zadanie – chce, aby pochylać się nad uczynkami miłosierdzia i je praktykować w codzienności. To wszystko sprzyja temu, żebyśmy zbliżyli się do Boga w tajemnicy Jego miłosierdzia, żebyśmy korzystali ze źródeł Jego miłosierdzia, czerpiąc dla siebie i dla innych.