Kardynał rozpoczął homilię od skomentowania ewangelicznej przypowieści o synu marnotrawnym. Podkreślił miłosierną postawę ojca, która wyraża się przede wszystkim w odniesieniu do starszego i małodusznego syna. – Bóg pragnie, aby nasze ludzkie serca kształtowały się na wzór Jego Serca, pełnego dobroci i miłosierdzia.

Nawiązując do czwartej niedzieli Wielkiego Postu – Niedzieli Laetare, czasu radości i nadziei, kardynał przypomniał, że 50 lat temu, z rąk ówczesnego metropolity krakowskiego Karola Wojtyły, dzisiejszy Jubilat – kardynał Stanisław Ryłko, przyjął w wawelskiej katedrze kapłańskie święcenia. Zauważył, że parafia św. Macieja w Andrychowie była szczególnym miejscem, gdzie wzrastała jego wiara i powołanie. – Tutaj przyjął chrzest święty, przystąpił do I Komunii świętej, a w sakramencie bierzmowania został umocniony darami Ducha Świętego. Tutaj uczęszczał na katechizację, a szczególny wpływ na niego w tym okresie wywarł niezapomniany ks. Józef Sanak, więziony w okresie stalinowskim. W tym kościele ks. Stanisław odprawiał swoje prymicje jako kapłan, potem jako biskup i wreszcie jako kardynał. Nie zapomniał nigdy i nie zapomina o swoich korzeniach.

W latach 1963-1969 kardynał Stanisław Ryłko formował się w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej, a po święceniach i kilkuletniej pracy duszpasterskiej został wysłany przez kardynała Wojtyłę na specjalistyczne studia do Rzymu, uwieńczone doktoratem z dziedziny nauk społecznych na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. W 1987 roku wrócił do Rzymu i pełnił obowiązki kierownika sekcji młodzieżowej w Papieskiej Radzie ds. Świeckich, kładąc ogromne zasługi w organizację pierwszych Światowych Dni Młodzieży, jakie miały miejsce w Santiago de Compostela, w Częstochowie oraz w Denver. W1992 roku, Jan Paweł II mianował ks. Stanisława pracownikiem polskiej Sekcji Sekretariatu Stanu. Po czterech latach ścisłej, codziennej i bezpośredniej współpracy, został biskupem i sekretarzem Papieskiej Rady ds. Świeckich, w której już poprzednio pracował, przyjmując święcenia z rąk Jana Pawła II 6 stycznia 1996 roku.  Sześć lat później przyjął nominację na prefekta tej Rady. – Na tym stanowisku pozostał aż do sierpnia 2016 roku, a w trakcie pełnienia tej odpowiedzialnej posługi został włączony do kolegium kardynalskiego w 2007 roku przez papieża Benedykta XVI. Jako sekretarz i prefekt Papieskiej Rady kierował ważnym sektorem życia Kościoła, jakim jest w nim udział świeckich, będąc również bezpośrednio odpowiedzialny za kolejne Światowe Dni Młodzieży – mówił kardynał.

Ojciec Święty oraz ksiądz, a potem biskup i arcybiskup Stanisław Ryłko mieli wspólne zainteresowania naukowe i kulturalne. – Razem z dzisiejszym Jubilatem byliśmy przy Ojcu Świętym w chwili jego odchodzenia do domu Ojca, 2 kwietnia 2005 roku. Razem, również przy udziale m.in. kardynała Mariana Jaworskiego, uczestniczyliśmy w ostatniej Mszy św. odprawianej przy łóżku umierającego Papieża i zaopatrzeniu go wiatykiem na drogę do wieczności. Razem w chwili śmierci odśpiewaliśmy wspólnie Te Deumlaudamus. Dodam szczegół: to kardynał Stanisław w tej wyjątkowej chwili zatrzymał zegar w pokoju zmarłego św. Jana Pawła II na godzinie 21.37 – wspominał kardynał.

Ojciec Święty Franciszek mianował dzisiejszego Jubilata Archiprezbiterem Bazyliki Santa Maria Maggiore – Matki Bożej Większej, jednej z czterech papieskich Bazylik w Rzymie. Znajduje się w niej sławny obraz Matki Bożej Salus Populi Romani – Ocalenia Ludu Rzymskiego, przed którym modlił się często św. Jan Paweł II. Papieski sekretarz przywołał kardynalskie zawołanie dzisiejszego Jubilata – Lux mea Christus – „Chrystus moim światłem”, zaznaczając, że kryje się w nim klucz do zrozumienia jego kapłańskiego powołania. – Dziękujemy Ci dziś wszyscy za twą postawę i służbę. Dziękuje ci twoja andrychowska parafia św. Macieja. Dziękują ci twoi bliscy, przyjaciele i wszyscy, których ubogaciłeś na drodze kapłańskiej i pasterskiej służby. Osobiście dziękuję ci za przyjaźń, a także – i to w sposób szczególny – dziękuję za wielką pomoc w organizacji Światowego Dnia Młodzieży 2016 w Krakowie (…) Powierzamy Bogu w tej Eucharystii twoją dalszą drogę. Niech On cię prowadzi, tak jak dotychczas – mówił na zakończenie homilii kardynał Stanisław Dziwisz.