Bursa im. bł. Matki Klary Ludwiki Szczęsnej w Krakowie funkcjonuje od lat 90-tych. W swoich murach zapewnia około 80-ciu studentkom z całej Polski miejsce do spania i nauki.

„Widzimy jak bardzo są zatroskani rodzice studentek rozpoczynających naukę w Krakowie. Szukają dla nich bezpiecznego miejsca i sądzę, że nasza bursa spełnia ich potrzeby” – opisuje s. Petronela Czapiewska, koordynator akcji. Jak dodaje mieszkanki mają także do dyspozycji kaplicę, organizowane są dla nich również rekolekcje, a także odprawiane Msze w ich intencji.

Kilka lat temu okazało się jednak, że, aby budynek dalej mógł spełniać swoją funkcję niezbędny jest kosztowny remont. Dostosowanie bursy do wymogów Unii Europejskiej określono na 4,5 mln zł.

„Nasze zgromadzenie nie miało takich pieniędzy, więc postanowiłyśmy działać. Wymyśliliśmy akcję, która ma bardzo charakterystyczną nazwę, bowiem obliczyłyśmy, że gdyby 123456 osób wykupiło wirtualne serduszko o wartości 35 zł to uzyskałybyśmy potrzebną kwotę” – opowiada s. Petronela.

Jak tłumaczy sercanka każdy chętny może zakupić takie symboliczne serduszko na stronie 123456serc.pl i w ten sposób wspomóc siostry i studentki. Oprócz tego zakonnice prowadzą zbiórki w parafiach, a także organizują koncerty charytatywne.

Do tej pory ludzie dobrej woli złożyli ofiary w wysokości blisko 1,2 mln złotych. Dzięki nim udało się wyremontować m.in. parter i 1. piętro, zmodernizować dach i założyć na nim panele słoneczne, a także zamontować instalację oddymiającą. W tym roku prace obejmą kolejne piętra budynku.

„Najtrudniejsze będzie sfinansowanie zakupu drzwi przeciwpożarowych. W bursie jest jedna klatka schodowa, dlatego każdy pokój musi mieć takie drzwi i stąd prosimy o dalszą pomoc” – mówi sercanka.

Siostry i mieszkanki bursy obejmują swoich darczyńców modlitwą, ale już niebawem wdzięczność przyjmie także inną postać. 21 października odbędzie się I Zjazd Darczyńców, podczas którego będą mogli oni przekonać się na co zostały wykorzystane ich ofiary, uczestniczyć we Mszy św., a także zwiedzić Kraków z przewodnikiem. „W ten właśnie sposób chcemy podziękować za ich serce i zatroskanie” – wyjaśnia s. Petronela.