Bp Werno urodził się 4 sierpnia 1931 roku w Kaźmierzu Wielkopolskim. Ukończył niższe seminarium w Gorzowie Wielkopolskim, a następnie wstąpił do tamtejszego Wyższego Seminarium Duchownego. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1956 roku w Gorzowie Wielkopolskim z rąk bp. Michała Klepacza.

Przez trzy kolejne lata pracował najpierw jako wikariusz w gorzowskiej para­fii katedralnej, a następnie jako ojciec duchowny w Niższym Seminarium Duchownym. Potem posługiwał w zielonogórskiej parafii pw. św. Jadwigi Śląskiej oraz był dyrektorem Wydziału Duszpasterskiego w gorzowskiej Kurii Biskupiej. W 1971 roku został proboszczem parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Świdwinie.

22 marca 1974 roku papież Paweł VI mianował ks. Werno pierwszym biskupem pomocniczym diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej ze stolicą tytularną Zattara (obecnie na terenie Algierii). Święceń biskupich udzielił mu w koszalińskiej katedrze 25 maja 1974 roku prymas Polski kard. Stefan Wyszyński. Przyjął zawołanie biskupie: Omnibus omnia factus sum – „Stałem się wszystkim dla wszystkich”.

Bp Werno było trzykrotnie wybierany przez Kolegium Konsultorów na administratora diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej: po śmierci bp. Czesława Domina, po nominacji bp. Mariana Gołębiewskiego na metropolitę wrocławskiego oraz po nominacji bp. Kazimierza Nycza na metropolitę warszawskiego.

W latach osiemdziesiątych był przewodniczącym Komitetu Budowy Wyższego Seminarium Duchownego w Koszalinie, duszpasterzem i kaznodzieją zaangażowanym w opiekę duszpasterską nad internowanymi i więzionymi w stanie wojennym. Był za to szykanowany przez aparat władzy komunistycznej.

Był Honorowym Obywatelem miasta Świdwina i Słupska. Na wniosek władz koszalińskiej Solidarności prezydent Polski Lech Kaczyński przyznał mu Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Na emeryturę przeszedł 22 września 2007 roku.