List ten podejmuje temat najtrudniejszy z trudnych – rozważa sens ludzkiego cierpienia, zadaje pytania o istnienie zła i znaczenie cierpienia, które towarzyszą ludzkości od zarania czasu. Towarzyszą każdemu człowiekowi. Jest to temat ogólnoludzki, który towarzyszy człowiekowi pod każdym stopniem długości i szerokości geograficznej – niejako współistnieje z nim w świecie – i dlatego stale i wciąż na nowo domaga się podjęcia. Wprawdzie Autor Listu do Rzymian napisał, że «całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia», wprawdzie człowiekowi znane i bliskie są cierpienia osobników świata zwierzęcego – tym niemniej to, co wyrażamy w słowie «cierpienie», wydaje się szczególnie współistotne z człowiekiem. Jest tak głębokie, jak człowiek – właśnie przez to, że na swój sposób odsłania głębię właściwą człowiekowi i na swój sposób ją przerasta. Cierpienie zdaje się przynależeć do transcendencji człowieka: jest jednym z tych punktów, w których człowiek zostaje niejako «skazany» na to, ażeby przerastał samego siebie – i zostaje do tego w tajemniczy sposób wezwany.

Dla Jana Pawła II specjalną okazją do tych rozważań jest Rok Odkupienia, ponieważ Chrystusowe odkupienie jest ściśle powiązane z Jego męką i śmiercią. List O chrześcijańskim sensie ludzkiego cierpienia składa się ze wstępu i zakończenia oraz sześciu rozdziałów.

• W 1985 roku ustanowiona została Papieska Komisja Duszpasterstwa Pracowników Służby Zdrowia.
• W 1992 roku Jan Paweł II ustanowił dzień 11 lutego Światowym Dniem Chorego.
• Z kolei w 1994 roku powstała Papieska Akademia "Pro Vita".