• W 1983 roku w trakcie drugiej pielgrzymki do Polski papież złożył na Jasnej Górze biały pas podziurawiony kulami podczas zamachu

CZĘSTOCHOWA JASNA GÓRA: Cudowna Kaplica-msza św., spotkanie z paulinami • Jubileuszowa msza św. na wałach (ponad 1 min pątników). Przed zakończeniem mszy św. Anioł Pański • Koronacja cudownych wizerunków Matki Bożej z Lubaczowa, Brdowa, Stoczka Warmińskiego i Zielenic • Udział w sesji Konferencji Episkopatu Polski • Apel Jasnogórski

W homilii podczas mszy św. jubileuszowej na Jasnej Górze wielokrotnie mówił o "Jasnogórskiej ewangelizacji wolności". Podkreślał, że Jasna Góra wniosła w dzieje Kościoła na naszej ziemi i w całe nasze polskie chrześcijaństwo ów rys macierzyński, którego początki wiążą się z wydarzeniem w Kanie Galilejskiej. (...) Zawiera się w jasnogórskiej ewangelizacji wezwanie do dziedzictwa synów Bożych. Wezwanie do życia w wolności. Do czynienia dobrego użytku z wolności. Do budowania, a nie do niszczenia. (...) Jasnogórska ewangelizacja do życia w wolności godnej synów Bożych ma swą długą, sześciowiekową historię. Maryja w Kanie Galilejskiej współpracuje ze Swoim Synem. To samo dzieje się na Jasnej Górze. Iluż w ciągu tych sześciu wieków przeszło przez jasnogórskie sanktuarium pielgrzymów? Iluż tutaj się nawróciło, przechodząc od złego do dobrego użycia swojej wolności? Iluż odzyskało prawdziwą godność przybranych synów Bożych? Jak wiele o tym mogłaby powiedzieć kaplica Jasnogórskiego Obrazu? Jak wiele mogłyby powiedzieć konfesjonały całej bazyliki? Ile mogłaby powiedzieć Droga Krzyżowa na wałach? Olbrzymi rozdział historii dusz ludzkich! To jest też chyba najbardziej podstawowy wymiar jasnogórskiego sześćsetlecia. Pozostał on i nadal pozostaje w żywych ludziach, synach i córkach tej ziemi, gdy do ich serc Bóg zsyła Ducha Syna swego, tak że w całej wewnętrznej prawdzie mogą wołać: «Abba! Ojcze!». Jednakże jasnogórska ewangelizacja wolności ma jeszcze inny wymiar. Jest to wymiar wolności narodu, wymiar wolnej Ojczyzny, której przywrócona została godność suwerennego państwa. Naród jest prawdziwie wolny, gdy może kształtować się jako wspólnota określona przez jedność kultury, języka, historii. Państwo jest istotnie suwerenne, jeśli rządzi społeczeństwem i zarazem służy dobru wspólnemu społeczeństwa i jeśli pozwala narodowi realizować właściwą mu podmiotowość, właściwą mu tożsamość. (...) Suwerenność państwa jest głęboko związana z jego zdolnością promowania wolności narodu, czyli stwarzania warunków, które mu pozwolą wyrazić całą swoją własną tożsamość historyczną i kulturalną, to znaczy pozwolą mu być suwerennym poprzez państwo. Te elementarne prawdy porządku moralnego przełamują się w sposób dramatyczny na przestrzeni owych stuleci, w ciągu których Jasnogórski Wizerunek świadczył o szczególnej obecności Bogarodzicy w dziejach naszego narodu. Przypomniał Ojciec Święty swoją homilię z pielgrzymki z 1979 r., w której mówił o Jasnej Górze, że tutaj zawsze byliśmy wolni, ciągnąc dalej ten wątek: Trudno inaczej wyrazić to, czym stał się Obraz Królowej Polski dla wszystkich Polaków w czasie, gdy ich Ojczyzna została wymazana z mapy Europy jako niepodległe państwo. Tak. Tu, na Jasnej Górze, gdzie mieszkała Królowa Polski, w jakiś sposób zawsze byliśmy wolni. O Jasną Górę też opierała się nadzieja narodu oraz wytrwałe dążenie do odzyskania niepodległości, wyrażane w tych słowach: «Przed Twe ołtarze zanosim błaganie - Ojczyznę wolną racz nam wrócić, Panie!». Tutaj też nauczyliśmy się tej podstawowej prawdy o wolności narodu: naród ginie, gdy zniepra-wia swego ducha - naród rośnie, gdy duch jego coraz bardziej się oczyszcza; tego żadne siły zewnętrzne nie zdołają zniszczyć!.

• W 1998 roku rozpoczęła się podróż do Austrii.

Hasłem pielgrzymki – w dniach 19-21 czerwca 1998 roku – były słowa: „Przyjdź Duchu Stworzycielu”. Podczas swoich przemówień papież zwracał uwagę na misyjną działalność każdego ochrzczonego oraz wzywał do odważnego świadectwa o Chrystusie. Najważniejszym wydarzeniem tej wizyty była Msza Święta w Wiedniu, podczas której Jan Paweł II beatyfikował s. Marię Restytutę Kafkę, o. Jakuba Kerna i ks. Antoniego Schwartza. Na zakończenie pielgrzymki Jan Paweł II spotkał się z nieuleczalnie chorymi. W przemówieniu skierowanym do nich wskazał, jaki jest sens cierpienia i śmierci oraz podkreślił, że każde życie – nawet tych nieuleczalnie chorych – jest Bożym darem i dlatego nikt nie ma prawa do skracania życia. W przemówieniu pożegnalnym Ojciec Święty zwrócił uwagę na wielką rolę Austrii w zjednoczeniu Europy.