30 listopada 1980 roku została ogłoszona druga encyklika Jana Pawła II zatytułowana „Dives in misericordia” („Bogaty w miłosierdzie”). Papież zachęca w niej do pogłębienia kultu Miłosierdzia Bożego głoszonego przez św. Faustynę.

„Idąc za nauką Soboru Watykańskiego II i odpowiadając na szczególną potrzebę czasów, w których żyjemy, poświęciłem Encyklikę Redemptor hominis prawdzie o człowieku, która w pełni i do końca odsłania się w Chrystusie. Nie mniejsza potrzeba tych przełomowych i trudnych czasów przemawia za tym, aby w tym samym Chrystusie odsłonić raz jeszcze oblicze Ojca, który Jest «Ojcem miłosierdzia oraz Bogiem wszelkiej pociechy»” – pisze Jan Paweł II w I rozdziale. W encyklice tej papież-Polak omawia miłosierdzie Boże w refleksji Starego i Nowego Testamentu, szczególnie w kontekście przypowieści o synu marnotrawnym z Ewangelii św. Łukasza. „Miłosierdzie – tak jak przedstawił je Chrystus w przypowieści o synu marnotrawnym – ma wewnętrzny kształt takiej miłości, tej, którą w języku Nowego Testamentu nazwano agape. Miłość taka zdolna jest do pochylenia się nad każdym synem marnotrawnym, nad każdą ludzką nędzą, nade wszystko zaś nad nędzą moralną, nad grzechem” – podkreśla Jan Paweł II.

Ojciec Święty zaznaczył, że w centrum wiary chrześcijańskiej stoi przesłanie o śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. W tej perspektywie widać doskonale miłość Boga do człowieka. „W imię Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, w duchu Jego mesjańskiego posłannictwa, które trwa w dziejach ludzkości, podnosimy nasz głos i błagamy, aby raz jeszcze na tym etapie dziejów objawiła się owa Miłość, która jest w Ojcu, aby za sprawa Syna i Duch Świętego okazała się obecną w naszym współczesnym świecie i potężniejsza niż zło: potężniejsza niż grzech i śmierć” – pisze papież w zakończeniu.

30 listopada 1996 roku w Bazylice św. Piotra Jan Paweł II odprawił nieszpory, którymi rozpoczęły się  3-letnie przygotowania do Jubileuszu Roku 2000, stanowiące drugą fazę przygotowań „w całości poświęconą celebracji tajemnicy Chrystusa Zbawiciela”, o której pisał papież w Liście Apostolskim Tertio Millennio Adveniente.

Chcąc zwrócić uwagę na chrystologiczny charakter Roku Jubileuszowego, pierwszy roku przygotowań (1997) prowadzony był pod hasłem brzmi: „Jezus Chrystus, jedyny Zbawiciel Świata, wczoraj, dziś i na wieki”. Drugi rok poświęcony został Duchowi Świętemu, natomiast trzeci Bogu Ojcu. „Całe życie chrześcijańskie jest jakby wielkim pielgrzymowaniem do domu Ojca, którego bezwarunkową miłość do każdego człowieka, a zwłaszcza do syna marnotrawnego (por. Łk 15, 11-32), odkrywamy na nowo każdego dnia. To pielgrzymowanie angażuje wnętrze osoby, rozszerza się na wspólnotę wierzących, aby ostatecznie ogarnąć całą ludzkość. Jubileusz skupiony wokół postaci Chrystusa staje się w ten sposób wielkim aktem uwielbienia Ojca” – napisał Jan Paweł II w Liście Apostolskim.