W dniach 18 listopada - 1 grudnia 1986 roku papież odwiedził Bangladesz, Singapur, Fidżi, Nową Zelandię, Australię i Seszele.

W pierwszym z tych państw Ojciec Święty skoncentrował swoje przemówienia na roli i znaczeniu kapłana oraz na dialogu międzyreligijnym i ukazywaniu miejsca katolików w życiu państwa. Chłodne przyjęcie spotkało Jana Pawła II ze strony singapurskich władz. W tym jednym z najbogatszych państw świata papież mówił przede wszystkim o miłości Bożej, miłości do innych ludzi oraz obowiązku działania na rzecz pokoju. W Fidżi Jan Paweł II spotkał się z wiernymi, biskupami oraz z młodzieżą. Z kolei w Nowej Zelandii wiele miejsca w swych przemówieniach poświęcił Maorysom – rdzennym mieszkańcom tego kraju. Ojciec Święty wyraźnie podkreślił, że chrześcijaństwo nie powinno niszczyć rodzimej kultury.

Najwięcej czasu papież-Polak spędził w Australii. Kraj ten odwiedził po raz pierwszy jeszcze jako metropolita krakowski – w 1973 roku uczestniczył w Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym. Podczas swoich przemówień Jan Paweł II wiele miejsca poświęcił zjawisku niewiary i moralnej obojętności u wielu wiernych. – Moja wizyta ma być zachętą dla kościelnej wspólnoty Australii, a zwłaszcza dla ludzi świeckich, do zdecydowanego opowiedzenia się po stronie życia i miłości, prawdy i sprawiedliwości oraz godności każdej osoby ludzkiej – podkreślił.

Na zakończenie tej długiej pielgrzymki papież odprawił Mszę świętą na Seszelach, w której uczestniczyło wielu mieszkańców wyspy. W homilii, której tematem było chrześcijańskie powołanie, skierował słowo do każdego stanu i każdej grupy społecznej.