W obliczu niezdolności wspólnoty międzynarodowej do zaprowadzenia prawdziwego pokoju na świecie Ojciec Święty chciał, aby to religie stały się narzędziem w tym procesie. Papież był przekonany, że można – nie negując różnic między religiami – modlić się blisko siebie i dawać światu wspólne świadectwo troski o pokój.

Otwierając spotkanie w mieście św. Franciszka Jan Paweł II tak tłumaczył sens tej inicjatywy: „Nasze spotkanie jest tylko potwierdzeniem, że ludzkość (...) angażując się w wielką sprawę pokoju, winna sięgać do swych najgłębszych i najbardziej życiodajnych źródeł (...). Mamy pewność, iż po to, aby świat stał się wreszcie miejscem prawdziwego i trwałego pokoju, oprócz środków ludzkich i ponad nimi potrzeba gorącej, pokornej i ufnej modlitwy (...). Modlitwa prowadzi do nawrócenia serca. Właśnie dlatego przybyliśmy do tego miejsca”.

Dzięki temu wydarzeniu, które miało swoją kontynuację w kolejnych latach, Asyż stał się symbolem dialogu międzykulturowego i międzyreligijnego, miastem modlitwy, pokoju i pojednania.